Kryetari i komunës Vaqarr, Gentian Myrtaj dhjetë dynum ne kazino

Kryetari i komunës Vaqarr, Gentian Myrtaj dhjetë dynum ne kazino:

Babëzia për të vjedhur tokat nga kryekomunarët tashmë është kthyer në një gjyeti të gjerë politike dhe në cdo komunë shtetarët kanë dynym të tëra toke. Kryekomunarët janë më të pasurit në Shqipëri dhe shteti vazhdonë të mbajë në fuqi ligjin komunist 7501 dhe të mbrojë hajdutët.

Babëzia ndaj tokave është një nga fenomenet më famëkeqe në Shqipëri, që jo vetëm ligji 7501, është favorizuues për abuzimet, por dhe kryekomunarët janë ata që jo vetëm keqpërdorin ligjin, por bëhen favorizues të një tregu të pistë të tokave, duke i mbivendosur ato, apo shitur dhe tjetërsuar.
Rasti ynë është unikal në Shqipëri, pasi vetëm pak kilometra largë Tiranës e pikërisht në komunën Vaqarr, kryetari i komunës Genti Myrtaj i Partisë Socialistë, jo vetëm i shetë e tjetërson pronat por kohët e fundit i lenë në bixhoz.
Kjo ngjarje ka shqetësuar banorët e kësaj zone, kur një nga dëshmitarët thotë: “ Rastësia më qëlloi në orët e vona të mesnatës, kur kryetari i komunës errdhi me tre shokë të shoqëruar, ishin nga ata të halldisurit e lagjes që kryetari i mbanë për të fortë.
U futëm në një shtëpi të një miku të vjetër komunistë dhe pas ca kohësh hynë kryetari Gentjan Myrtaj. U cuan të gjithë në këmbë dhe për inerci u cova dhe unë. Shtruan një batanie dhe filluan të luanin bixhoz me zara.
Kryetari hudhte nga njëmijë eurto në dorë dhe pa mbrëritur ora oo.oo ai i mbaroi lekët afro 20 mijë euro dhe tentoj të cohet. Por njëri me mustaqe i tha: “që luajm dhe me tokë”. Gent myrtaj i tha” “Sa do nënjë dorë”. Sa të duash t’i I tha ai! 20 dynym në tokë Mallikve se janë demokrat “shkërdhtat”. E kështuu bë. Hedhi zarat në një zarë dhe e la tokën.”
Kjo fatkëqësi piratësh, rronë vetëm pak metra nga shtetit ligjorë, që si duket është përhumbur në dallëdinë e vetë shtetit, vetëm tre kilometra në vijë ajrore me Kryeministrin, Prefektin, prokurorinë e Tiranës dhe atë të Përgjithshme.
Pra, shteti ligjorë jo vetëm që lë në fuqi ligjin famëkeq 7501, që e ka mbaruar detyrimin e t’ij, por u lenë shkas piratve të tokave e aq më keq kryekomunarve të abuzojnë me tokat e pronarve dhe aq më keq akoma t’i lënë bixhoz ato.
Kush është Gentjan Myrtaj?
Ka lindur në Vaqarr, fshatarët e mbajnë mend si një djalë bredharak që nuk shkonta as në shkollë. Që i vogël vidhte pula, pinte me shokët dhe sillej oborreve të shkollës. Kur u rritë luante bixhozë me kombinatsit, pinte dhe kishte krijuar një bandë rrugacësh për të vjedhur pasqyra makinash, stopa dhe u merrte lekët me forcë fëmijëve të lagjes.
Me ardhjen e socialiste në pushtet kur e panë në fshat ishte veshur polic dhe u habitën të gjithë se ku e mori shkollën ky?

Si arriti të bëhët polic një njeri që vidhte pula?! Por habia nuk mbaronte këtu, pasi në zgjedhjet e pushtetit vendorë Socialistët e sjellin si kanditad dhe duke qenë se ish- kandidati për tre legislatura kishte vjedhur dhe bastarduan komunën, votojnë Genti Myrtajn, pa e ditur se ai bastardi i vogël ishte rrafinuar dhe tashmë u kthye si bastard i madhë dhe madje i pushtetshem.
Vetqëm për dy vite të qeverisjes së komunës Vaqarrë ka sjellë probleme të pa riparueshme në këtë Komunë.
Të gjitha rrygët që ishin në gjendje të mirë janë shkatërruar dhe madje dhe fondet e dhënë nga qeveria dhe fondi për zhvillim po i sabotonë për shkak të politikës së kryetarit të tij Edi Rama që në mënyrë ultimative e ka atorizuar që të sabotojë dhe të nxisë pakwnaqësitë për të minuar votuesit e Partisë Demokratike. Një ras i tillë po ndodhë në lagjen Driza, ku zotërohet nga demoktatë dhe malokë sic i quan kruetari dhe jo vetëm pengonë punimet, si në rrugë dhe kanalet e zeza, por gjeneron konflikt në këto lagje.
Si duket porositë e Ramës janë të qarta. Bëjë sa më shumë të këqija që të marrim vota dhe më keq akoma i ka venë detyrimë që të sjelli lëkë për fushatën që të kandidojë radhën tjetër dhe kjo porosi e ka bërë Gent Mytrtajn, jo vetë të shes toka në kundërshtim me ligjin, por dhe t’i lëjë në bixhozë ato, sa një familje i hoqi me një rrokullisje të zarave 20 dynym tokë.

Ky bastard i rrugve na kujtonë hajdutin e Bagdatit, vecse me një ndryshim nga një bastart rrugësh tani na vjenë bastrd i pushtetshem dhe nëse ky është shteti ynë, ky duhet të ketë një vend tjetër jo kryetarë komune.
Institucionet shtetërorë, Prefekti, Kryeministri, taksforcë prokuroria e Tiranës dhe ajo e Prgjithshme duhet të nisin hetimi pasi pak kohë më parë është depozituar një kallzim i tillë penal në prokurorinë e Përgjithshme, pasi njerëz të tillë qofshi në rrugë apo pushtet duhët të dalin para drejtësisë.
Në këtë komun Rama dhe bashkëshortja e ti Basha kanë zënë një kodër dhe janë gati finiturat e pronwsisw. Anastas Angjeli ka patur toka por po merrë dhe disa hektarw tokw më shumë, duke e bërë këtë komun, hambarin e babëzisë dhe të vjedhjeve.
20 dynym nuk janë gjë thotë Gent Myrtaj i lashë në bixhoz mramë, por ishin të disa “demokratve shkërdhata”
A do t’i mjaftonin 20 vite burgu këtijë bastardi që guxonë e tallet me qytetarët me ligjin dhe vetë të drejtat që ia delegonë posti kryetarit. Sigurishtë që jo. Nëse shteti nuk do të veprojë, qytetarët do të dinë të mbrojnë të drejtat e tyre nga një hajdut i dalë arave të fshatarve.
Mafiozët, piratë, hajdutwrit e babzitur të takova kanë vetëm një vend, atë prapa hekurva dhe para drejtësisë.
Nga Ilir Vata

Sllogani “Rilindja Kombëtare” është shkruar nga Nexhmie Hoxha

Sllogani “Rilindja Kombëtare” është shkruar nga Nexhmie Hoxha:
Shqipëris i duhet e djathta, Rama Enveris

Shqipërisë i dyhet e dajathta, e majta e Ramës, kërkonë rikthimin e Enverizmit dhe të njerëzve që drejtuan diktaturën deri në brevi e tret. Maxhoranca dhe e majta moderne, duhet të hapin dosje e sigurimit të shteti për ta lënë partin e diktatorit një relik të së shkuarës.
Rama lobon për rikthimi i demonit në qytet, pasi këshilltarët e tij propozuan vendosjen e bustit të diktatorit Hoxha në qendër të Tiranës. Sllogani “Rilindja Kombëtare” është shkruar nga Nexhmie Hoxha dhe ajo kërkonë të ringjallë demonin.

Pak ditë para 100 vjetorit të pavarësisë, Liga e Djathtë, Partia e të Drejtave të Mohuara (e të përndjekurve politikë) Përfaqsuar nga Ilir Vata, Partia Konservatore A. Ruco dhe shoqata e të përndjekurve politike, përfaqsëuar nga Adem Allci dhe përfaqsues nga Istituti i të përndjekurve politikë S. Miraka, takuan Presidentin Nishani me disa kërkesa, si: Heqja e titujve dhe dekoratave diktatorit Hoxha, hapja e dorjeve të sigurimit të shtetit..etj.
E njëjta kërkesë u bë prëzent në një takim të dytë me Presidentin Nishani nga disa të përndjekur dhe përfaqësues të disa shoqatave dhe menjëher konservatoret e te majtes, lëvizën mekanizmat e tyre në këshillin bashkiak për të vënë përmendoren e diktatorit në Tiranë e pikërishtë në vigjilje të 22 vjetorit të shembjes së shtatore së diktatorit.
Ky është një fatalitet ogurëzi i së majtës në tërësi, pasi ende mbajnë shpresë se një ditë do të “ringjallet” demoni i tyre për t’ju kthyer lavdinë e dikurshme dhe cdo ditë, ndonse ka kaluar afro cerekshekulli, mendojnë për rikthimin e një sistemi të përafër me diktaturë.
Gjatë këtyre viteve janë harxhuar shumë energji, para, orë televizive me minuta pa limit, debate televizive, dokumentarë, libra, faqe pa fund gazetash, shtëpi botimi, shtypshkronja e mediat gati në tërsi për të mbrojtur figurën e diktatorit Hoxha dhe ky fenomen tashmë është shëndërruar në garë rivale e që nuk do të resht derisa të kemi historinë reale.
“Ushtria e cakejve” është e mirë organizuar dhe e financuar nga lobistët e diktatorit, por ajo që të bënë të shqetësohesh është fakti se nga i marrin këto para që botojnë gazeta pa fund për diktatorin dhe pse heshtë shteti dhe maxhoranca e djathtë.
Diktatorët në botë përvec krimeve dhe dokomentimin e tyre, u janë dokumentuar e publikuar dhe shumat miljonshe dollarë të vjedhura, kurse diktatorit shqiptarë Enver Haoxha nuk iu bënë publike parat që u morën shqiptarve, tonelatet e florinjve që janë fshehur skutave të botës dhe që u nxorrë nga të burgosurit politikë me punë të detyruar e të papaguar.
E veja e diktatori ka “ushtrine e cakejve” që punojnë pa reshtur në publikimin e materialeve për diktatorin dhe diktaturën, madje mediokrit dalin në debat për të hedhur nota pozitive dhe madje rëndomtë bëjnë krahasime me të sotmen, duke përmendur se ai ishtë shtet.
Cfarë shteti? Një shtet diktatorjal që solli mijëra të burgosur politikë, se menduan ndryshe nga diktatura. Një shtet që ndërtoj burgje dhe kampe interrnimi në cdo qytet e qytez, madje dhe fshatra të thellë kishte njerëz që interrnoheshin.
Një shtet që egzekutoj me gjuq e pa gjyq mijëra shqiptarë e që në tërsi i sollën Shqipërisë 143 mijë vite burg dhe interrnim, pa dëbimet sekuestrimet. Bilanci i krimeve të diktatorit është i frikshëm dhe rrënqethës, pasi vetëm varre të humbura janë mbi 7200 të egzekutuar në fshehtsi dhe tinzash nga sigurimi i shtetit.
Shqiptarët vuajn pasojat e regjimit diktatorjan në një situatë gati kritike postramë, ku të burgosurit vuajn pasaojat e burgut, semundjet mendore, paaftësinë për të punuar, ankthin dhe frikën që ai regjim u kalli shqiptarve, plagët e vargojve të hekurave dhe prangave që mbajnë në duar, familjet e shkatrryara, paaftësinë për të hyre në jetë e për të punuar.
E mëgjithatë ka ende njërëz, politikanë të partisë së diktatorit (sot socialistë), që mendojnë ta kthejnë kryetarin e tyre në piedestalet e imagjinatës së tyre, fatkeqsisht që fle në pelenat e demonit.
Këta njërëz mediokër, ngjajnë me ata “misionatët e natës së djallit” që kërkojnë të ngjallin demonin e tyre të humbur në një kohë kur e gjithë Bota mbarë po shembë diktaturat, sektet terroriste, ekstremizmin politike.
Politika shqiptare ende nuk ka dalë nga guacka e diktatorit dhe mjerisht ata mendojnë ta bëjnë Shqiprinë sipas modelit të tij, duke mbajtur në krye të PS pak njerëz që ishin të lidhur me diktaturën, madje vetëm ata që kishin pushtetin në byro, në komitete partishë dhe në sigurimin e shtetit.
Pra për afro 70 vite ata kanë patur shtetin dhe brezi i tretë i persekutorve, bitë, niprit e tyre kërkojnë të na rikthejnë në të shkuarën e errët të diktaturës dhe më e turpshmja të na e servirin atë në sheshet e qytetit tonë.
Cdo kushë mund ta quante, rikthimi i demonit në qytet.
Prandaj e djathta duhet të unifikojë larminë e programeve, diversitetet, qëndrimet parimore të së djathtës për tu dhënë mundësi shqiptarve të jenë të përfaqësuar nga shteti ligjorë, liritë e tyre themelore, barazia në treg, shoqëria e hapur dhe integrimi në botën perendimore, sepse rreziku i kthimit pas nga e majta është permanen.
Maxhoranca, e djathta në tërsi, partit e majta të moderuara duhet të sjellin sa më parë ligjin e lustracionit në parlament, jo si kërkesë e BE, jo si nevojë për një shoqëri të hapur e trasparentë, por si domozdoshmër për të hequr nga politika ata që kanë duart me gjak, ata që kanë shënuar krime në kohën e diktaturës dhe sot guxojnë të mbrojnë atë.
Kjo situat është e ngjashme me atë të 1992, kur shqiptarët sëbashku dënuan diktaturën dhe përqafuan demokracinë si mundësia e tyre e lirisë dhe ata shqiptarë që patën fatin të marrin pjesë në këtë proces, mbajnë mend mirë, sesi komunistët u armatosën të mbronin diktatorin edhe me gjak madje. U bënë aq qesharak sa filluan të bënin mitingje dhe të mbanin mbi supe bustin e tiktatorit.
Krijuan shoqatën e Enverit dhe organizuan tubime nga Vermoshi në Konispol për të ngjallur demonin e tyre, që jo vetëm nuk do tu kthente më ai regjim, por shqiptarët do ta kujtonin me neveri.
Por enveristë pas dështimit më 1992, zgjodhën stardegjin e tyre tinzare të investonin në media, të blinin gazeta dhe TV që të kishin akses në lancimin e diktatorit për gjatë gjithë këtyre viteve dhe më në fundë të provonin ta rikthenin bustin në Tiranë.
Ky si duket është premtimi i Ramës, pas sulmeve që ndërmori ndaj socialisve historik si Nano, Meta, Meidani, Islami dhe disa konservatorve të tjerë socialis që së shpejti do ti përjashtojë. Fakti që Rama i nisi takimet e fillim vitit, jo me socialistët moderator të së majtës por me ish- spiunët, sekretarët e parë, të afërmit e antarëve të plenjumit, tregonë se ai është afruar me klanin e diktatorit, si e vetmja mënyrë për të mbajtur partinë e tij dhe kreun e PS-s, madje dhe kur të humbi në qershor ai do të vazhdojë të mbajë PS-ën. Kjo është konrata e tij me të vejën e diktatorit.
Kthimi i Ramës tek rilindaja kombëtare është thjesht rilindja e diktaturës dhe ky është sllogani që e ka shkruar Nexhmie Hoxha dhe nuk është rilindje kombëtarë por përpjekje për të garantuar vazhdimësinë komoniste dhe klanit të bllokut ogurzi, që shqipërinë ta drejtojnë pikërishtë ata që na vranë.

Univikimi i së djathtës dhe bashkëpunimi me të majtën moderne do ta bëjnë partinë socialistë që në qershor, forcë të tretë dhe në pak vitë një relike të së shkuarës, prandaj të hapen dose e sigurimit të shtetit dhe të shkruajm historinë e vërtetë të shqiptarve, që dritëhijet e krimi të dalin në dritë dhe në sheshin e botës moderne, para fëmijve tanë që të lexojnë ditë e tmerit shqiptarë si mundësi për mos rikthimn e diktaturave të ngjashme në vend.
Nga Ilir Vata

41.339177
19.752967

Politika gri, prekë themelet e së djathtës - Opinione - Bota Sot

Politika gri, prekë themelet e së djathtës - Opinione - Bota Sot

Liga e Djathtë: Falsiteti i disa partive të djathta

Liga e Djathtë: Falsiteti i disa partive të djathta:
 Dashamir Shehu në postin e z.Kryeministrit në vitin 1994: “Do ti shtyp me cizme të përndjekurit politikë”. Sot hiqet si i djathtë pas vjedhjes së LZHK-s të formatuar nga PDM (parti e të përndjekurve) dhe Mbreti Leka. Me të drejtë tani njerëzit mundet ta qyajn “dashi i Mbretit” që vërtitët në sarajat e huaja, dikur i thonin “Dashi pa kumbo, Mbreti pa kurorë, por tani mbetet thjeshtë dashi i Berishës, nësër dashi i Ramës.
Nuk mund të përfaqsohen të përndjekurit nga kryetarë partishë që heret dhe vonë kanë shënuar mekate ndaj tyre. Ata përfaqsohen me Partin e të Drejtave të Mohuara dhe grupimin e tyre politikë Liga e djathtë. Cobza të shtisura nga disa spiunë të sigurimi nuk mund të përfaqsojnë të djathtën.

Deformimi i politikës së djathtë, vjenë nga disa ish- spiunë të sigurimit të shtetit të kohës së diktaturës komunistë që në postdiktaturë u ndodhen në krye të disa partive të djathta dhe kjo erdhi si rezultat i shkëputjes së tyre nga Partia Demokratike që me 22 mars 1992, përfaqsonte të djathtën në tërsi.
Pa dashur të bëjmë shumë histori po risjellim në vëmendje të lexuesit eksponet të larguar nga PD, si partia e Pollës e që më pasë njësohet me partinë e origjinës, bashkë me eksponet të tjerë që krijuan dhe parti të tjera si rasti i Nokës.
Shehu ish z/kryeministër me një grup i shprehu pakënaqësit me grupimin politikë më 2005, pas krijimit të LZHK-s. Në fakt promotorë të kësaj lëvizje ishin të përndjekurit që përfaqsoheshin me Partinë e të Drejtave të Mohuara PDM, kryesuar nga intelektuali ish i burgosuri politikë Eduart Ypi me familjet e mëdha e në qendër të kësaj lëvizje ishtë Mbreti Leka.
Levizja u manipulua nga e majta dhe u tradhëtua nga vetë zoti Shehi, pasi aksesi politik shkonte në favor të socialistëve e ku në mes të këtij pazari qëndronin aferat në para e asete të paluajtshme.
Pas dështimi të LZHK, në fshehtësi Shehu rregjistrojë në gjykatën e faktit LZHK-n si parti politike dhe që atherë e ka përdorur atë si parti e Mbretit, madje në kofidenca ai shprehet: “Shqiptarët kanë harruar dhe fytyrën e Mbretit përballë times, me njohin mua si lidër mbretërorë që përfaqsohem me lëvizjen për zhvillim Kombëtarë”.



Është tipik interesan dhe i këndshëm mjaftë popullorë, por brenda tij nuk egzistonë e djathta, madje vite më parë ai nuk hezitoj të lëshonte shprehjen e fanshmë kundër të përndjekurve në grevën e urisë të vitit 1994, kur tha: “Do ti shtyp me cizme ata burgaxhinjë”.Po të mos kishte memorje politika ai do të ishte shumë i besueshëm te e djathta, por të përndjekurit ndonse e futën në grupimin e LZHK-s nuk ia harrojnë urrejtjen e tij ndaj kësaj shtresetë martirizuar.
Ndonse PDM e futi në lojë me të përndjekurit për të pastruar mëkatet e tij, ai ua vodhi idenë dhe partinë dhe tani po e përdorë kundër të përndjekurve dhe pronarve dhe madje nuk hezitonë në dalje medjatike ti përjashtojë ata dhe si parti politike dhe guximi i kalonë kufinjtë kur fletë në emër të tyre.
Eshe grupimi i ri politik i ideuar nga PDM, që është Liga e Djathtë e ftojë zotin Shehu të ishte një nga drejtuesit kryesor madje u publikua një materjal në shtyp se z. Shehu është lider i Ligës së Djathtë, por ai e shfrytëzoj këtë moment dhe gjeti një punë të majme për familjen dhe legalizojë ca prona sa në Tirane, Vlorë, Durrës dhe Sarandë.
Pra ishte momenti që i dha shansin për të hyrë në lojë dhe ia arriti ta finalizojë, por kjo nuk është e vetmja arritje e tij, pasi më herët madje që me LZHK-n ka bërë pazare duke vënë cmim për kandidatët apo duke bërë pazare me kundërshtarët e së djathtës dhe vetë Berishës.
Me të drejtë tani njerëzit mundet ta qyajn “dashi i Mbretit” që vërtitët në sarajat e huaja, dikur i thonin “Dashi pa kumbo, Mbreti pa kurorë, por tani mbetet thjeshtë dashi i Berishës, nësër dashi i Ramës.
Kumbora e humbur e vërtit atë në livadhë të huaj e që mjerisht përmend të përndjekurit dhe pronat.
Në të njëjtën gjendje ndodhe dhe partia e pronave, Mediu që vetëm pronat nuk i ka mbrojtur, madje ka qenë përsoni që i ka tradhëtuar pronarët, sepse ka mbietuar në politikë duke shitur interesat e pronarve dhe duke minuar pronat.
Por kjo është e kuptueshme, por merrë guximi dhe fletë dhe për të përndjekurit, madje hëdhë akuza kur sheh se të përndjekurit përqafohen me këtë apo atë subjekt politikë.
Të përndjekurit tashme po riorganizojnë strukturat e tyre me Partin e të Drejtave të Mohuara e që bashke me disa parti dhe shoqata kanë krijuar “Ligën e Djathtë”, por kjo i tmerron të vegli e fabrikuar si të djathtë, por me një tavolinë me ta ato nuk mund të ulen dhe e dinë mirë.
Mjerisht për ta ndodhi ajo që kishin frikë, krijimi i një forumi politikë që në programin e vet ka pronat, të përndjekurit dhe ajo që u dhemb hapja e dosjeve të bashkëpuntorve të sigurimit të shtetit.
Kjo është Liga e Djathtë që është një fillim i ri i lëvizjes së një politike reale të djathtë, pa spiunë, pa demagogji por me filozofi të qartë perendimore dhe do të ishtë mirë ti bashkonin partitë pikërishtë andej ku e nisës në vitin 1991.

Në të njëjtën gamë kanë rënë dhe qefmbetsit e rinjë të Berishës dhe pikërish Topi, që po kopjojnë politikën e “dashit të Mbretit” duke menaxhuar hatërmbetjet në shërbim të së majtës thjeshtë për perfitime apo një vend në politikë, por si dashi do të përfundojnë.

Madje këta të Topit janë dhe më të Guximshëm, jo vetëm i përmendin të përndjekurit, por dhe kanë marrë ca dhe aty afër, ndonëse lideri i tyre ka dekoruar dhjetra spiunë të sigurimit dhe më keq akoma dekorojë vrasin e Xhelal Koprenckës.
Por kjo nuk është e djathta ështa falsiteti i raj që PDM, partia e të përndjekurve nuk do të lë askend që të përdhosë vuajtjen e tyre për interesa politike.
Nuk mund të përfaqsohen të përndjekurit nga kryetarë partishë që heret dhe vonë kanë shënuar mekate ndaj tyre dhe nga ata që par kolltukun e tyrë kanë tradhëtur ceshtjen e pronave apo kanë sabotuar ligjin e lustracionit.
Nga Ilir Vata

Bashkimi kombëtarë nuk është nacionalizëm

Bashkimi kombëtarë nuk është nacionalizëm:
Nacionalistët ekstremist, primitiv dhe egoist janë mbetje të diktaturës komunistë dhe diktaturave në rajon e ballkanit, që në të shumtën e rasteve janë shërbetorë të sherbimeve sekrete që mendojnë ende në kthimin e lavdisë së diktaturave dhe konflikteve. Këta sharlatan të nacionalizmi darvinist e të tipit komunistë, punojnë kundër ceshtjes së bashkimit kombëtarë, dhe në shërbim të egoizmit të tyre për pushtet.

Politika rajonale kohët e fundit është përfshirë nga indicje të një nacionalizmi tipik primitive dhe teje cinik sa që shumë herë ka qenë dhe provokativ, si në Greqi, Maqedoni dhe Serbi, por në këtë klimë kanë rënë dhe disa eksponent shqiptarë, duke i dhënë nacionalizmit tonacione e ngjyra të ndryeshme.
Edhe më heret janë botuar në media të ndryeshme një set artikujsh analitike për nacionalizmin për t’i paraprirë një rreziku të mundshëm, prirjes për të cënuar të drejtën e shqiptarve te liqjshme.
Këmi parë nacionalizëm tipik darvinistë nga politikanët shqiptarë, duke nxjerrë në pah atë pjesën më të keqe të të qënit patriot, apo atëdhetarë, pasi në filozofinë politikë nacionalizmi ka efekte aktive nxitse e përfituese dhe madje më afër atdhedashurisë vjenë patriotizmi dhe koncepti final i së djathtës është thjeshtë atdheu.
Pra që në fillesë, eksponet nga politika kanë rënë në kurthin e të qenit më shumë provokativ me nacionalizmin sesa të kenë cuar ujë në një realitet tashëmë të ndodhur bashkimi kombëtarë.
Tentencat e këtij nacionalizmi kanë kaluar në delirë edhe në Greqi, pasi ekstremistë të atjeshëm kanë cënuar me fjalë sovranitetin komtarë të teritorit të Republikës së Shqipërisë, madje kanë qenë teje provokativ.

Edhe në Maqedoni, vala e nacionalizmit është nxitur nga qarqe të caktuara dhe e njëjta situatë është paraqitur edhe në Shqipëri dhe të gjitha këto prirje tendencioze të një nacionalizmi egoist kanë si emrues të përbashkë mbeturinat e komunizmit që sot janë ende aktivë në Ballkanë.
Qarqe të caktuara, madje dhe parti politike janë futur në këtë vorbull të pisë sa shpëshherë është krijuar ideja e “Shqipërisë së madhe” dhe ky termë është vetë provokimi. Termi komb, apo kombi im më i mirë se i joti është dëgjuar nga përfaqsues politikë, por ai që e ndezi ishte sekretari i një partie të re politike (më heret sekretar i rinisë në diktaturën komuniste) që në emër të nacionalizmit, provokojë grekrit më mburravecësira sa pati dhe reagime.
Por jo të gjithë janë në një valë të tillë të pistë, pasi mendojnë realishtë për bashkimin kombëtarë dhe një ndër këto politikanë ishtë dhe lideri Berisha, që bashkimin kombëtarë e she si një fenomen në zhvillim nëpërmjet curjes se rajonit në një të përbashkët e pikërisht në Bashkimin Europian. Berisha di ta dallojë nacionalizmin nga bashkimi kombëtarë dhe ai e shprehu qartë që më parë Ballkani si I tërë të integrohet në shtëpinë e madhe të Bashkomit europian.
Edhe përfaqsues politikë të Ligës së Djathtë e shohin bashkimin komtarë si një realitet tashmë të ndodhur, por më parë ka gjëra të tjera për tu bashkuar dhe mbi të gjitha integrimi si një e tërë në botën modern, madje në krye të herës në programin e tyrë trajtojnë ceshtjen kombëtarë me një vision modern.
Rasti i 100 vjetorit të pavarsisë, kryeministri Berisha jo vetëm në kontekstin historik përmendi Presheven apo treva të tjera të banuar nga shqiptarët, por shprehu nje realitet që aktualisht gjeopolitika rajonale e përcaktonë atë qartë dhe të pranueshme nga të gjithë.
Nacionalizmi nuk ndodhi me rastin e 100 vjetorit të pavarësisë, pasi ky përvjetorë nxorri në pah dëshirën e shqiptarve për t’u bashkuar dhe kjo nuk ka lidhje me nacionalizmin e aq më keq me tendencat që mbart ky lloj nacionalizmi qësharak që më shumë punon kundër integrimit dhe vullnetit të shqiptarve për bashkim.

Sharlatanët e nacionalizmit, qofshin këto politikan apo opinjonist nuk e kanë për gajle të të vjedhin fjalët dhe ashtu mbrapsh nga mejhanet komentojnë cshtje të mëdha si kombi, patriotizmi, nacionalizmi apo atdheu, që po ti marrësh vecmas kanë dallime gati të kundërta dhe futen në lojë apo veprimë në kohë të ndryshme dhe situatatë ndryeshme.
Atdheu është ai që mbetet për të gjithë, përtej atyre që mundohen të na servirin një tufë sharlatanësh që në emër të nacionalizmit provokativë kërkojnë jo vetëm të dëmtojnë ceshtjen shqiptare por më keq akoma të fitojnë vota në emër të shqipërisë, pra ta përdorin ceshtjen komtare në interesa të vogla meskine.
Mbetjet e diktatures dhe diktatorve në rajonë mendojnë ende se me provokime mund dhe të vijë një përgjakje e re në Ballkan që të mund të përfitojnë thjeshtë pushtet, fatkeqsishtë kjo shkollë e injorancës tashmë ka dalë jashtë funksionit pasi moderizmi, globalizimi dhe bota mederne nuk mendojnë më për konflikte, por për të bashkëjetuar mes diversitetit si një popull i tërë.
Diversiteti i gjyhve, i kulturave, traditës, folklorit, artit si dhe të përbashktat e tyrë. Etnitetet e ndryshme kolori dhe vlerat kombëtare vecmas, tashmë Bota po i she si një pasuri botërorë dhe si një e vetme.
Kjo botë në lëvizje të vazhdueshme nga një vend në tjetërin, nga një komb në tjetërin, kërkonë bashkëpunim dhe jo intriga të nacionalizmit darvinist dhe shpesh herë të tipit komunistë, që cdo ditë janë objekt i qëllimit të tyre ogurëzi, egoist dhe jashtë realitetit.
Ballkani është një larmi e vërtetë, është pjësë e kontinentit të vjetër Europianë, por fati i historisë e la atë në konfliktë shekullore dhe ende nuk janë tharë njollat e gjakut nga përgjakja e luftës, hakmarrjes etnike, barbarisë dhe gjenocidit nga Hitleri i fundit i Ballkanit Sllobodan Milloshevic.
Një shekull më parë fuqitë e mëdha e ndëshkuan popullin shqiptarë dhe teritoret e saj dhe 100 vjetorin e pavarësisë nuk na ndaloi askushë ta festoni në mbarë botën shqiptarë dhe kryesishtë në shqiptarët që banojnë me teritorë të ndarë mes tyre dhe askush nuk na ndalonë të mendojmë për bashkimin kombëtarë pa përfituar teritore të reja.
Bashkimi kombëtarë njihet në dy forma në atë juridik në mardhënjet ndërkombëtare dhe në atë vullnetarë mes popujve apo në rastin shqiptarë mes popullit dhe rasti shqiptarë është tipik si rasti Gjermanë vetë me cerek shekulli me heret në kohë.
Intriga e fuqive të mëdha ndau në cobza Shqipërinë, perandoria komuniste ndau në gjysëm Gjermaninë dhe aspak nuk është e tepërt të kërkohet bashkimi i shqiptarve me vullnetin e tyre të lirë.
Diplomatët shqiptarë bënë të tyren, diplomazia ndërkomtarë sigurishtë bëri më të mirën që mos ti fryen nacionalizmit dhe është më se e drejtë, por askushë nuk na nadalonë të mendojmë për bashkimin kombëtarë pasi është e drejta jonë e ligjshme pa prekur lirin e asnjë kombi tjetër apo teritoret e saj.
Pra shqiptarët nuk kërkojnë ti fryen nacionalizmit por kerkojnë bashkimin mes tyre dhe ajo realishtë ka ndodhur por më parë do na duhet ta mendojmë Ballkanis si një kulture e tërë qytetrimi në Europë.
Dy sovranitete si ai kombëtarë dhe teritorjal tashmë kanë marrë një kuptim krjtë ndryshe nga cjemi mësuar më parë ta konceptojmë. Nacionalistët që fshehin qëllimin e tijë dhe njëhërazi qëllimin e tyre duhet të heshtin se provokuari, apo se punuari per një faqe të zezë të historisë tonë moderne.
Nga Ilir Vata

41.339177
19.752967

A ka kryetarë partie që nuk është spiunë i sigurimit të shtetit?!

A ka kryetarë partie që nuk është spiunë i sigurimit të shtetit?!:
Do të ishte e rëndë të jepja votën, pasi më ke interrnuar, burgosuar apo me ke egzekutuar të afërmit. Do të ishte akoma më rëndë të të besoja. Por të paktën bëjuni burra dhe trego se ke qenë spiunë dhe ne ju kemi falur.Të paktën në mungesë të ligjit të lustracionit të kemi një model nga kryetarët e partive që të deglarojë që jamë spiunë, apo nëse nuk është, nuk jam. Do të ishtë gjeja e duhur, pasi ga 143 kryetarë partishë 128 janë spiunëtë sigurimit të shtetit. Kjo shifër e frikshme është një damk e rëndë që rëndonë mbi shqiptarët, dhe paturpësia kalonë të imagjinuashmë duan edhe votë.

Tabela e numërimit të partive politikë të rregjistruar në gjykatë nga viti 1990 deri në 2011 është 143, dhe ky numur ka tendenca të rritet, pasi janë në prag dhe disa parti të tjera që po përpiqen të rregjistrohen në pragun e zgjedhjeve të qershorit.
Partitë politike që morën pjesë në zgjedhjet e ardhshme janë mes kufirit të numërit 47-53, por kësaj radhe numëri dhe mund të rritet, pasi dhe mundësit e përqëndrimit janë më të mëdha.
Partia Demokratike me aleatët nuk është pozicionuar në mënyrë definitive, por ka gjasa që të rri strict, pikërisht atyre partive që kishte në zgjedhjet e fundit parlamentare, apo dhe zgjedhjeve të pushtetit lokal ku në aleancë kishte një nga partitë komuniste.
Socialistët, janë po më ato parti, përjashtur ca rrjedhje të vogla që dhë në 2009, i kishte pozicionuar dhe brenda dhe jashtë aleancës dhe pak të djathtë. Gjithashtu në treg shihen dhe parti të reja, që pritet që në momentin final të pozicionohen në një grupim të vetëm.
Kësaj frike dy partitë e mëdha i druhen dhe kanë gati dhe planët përkatse. PD do të hedhë në xhiro elektorale LSI, PDIU dhe ndonjë satelit duke i marrë krahët opozitës, kurse kjo e fundit po përdorë partitë e reja për të bërë një grupim të gjërë, në emër të polit të tretë.
Pra skema ka në planë dy polet të miksuar majtas e djathtas për të mundur të sigurojnë numrat e ardhshëm parlamentarë.
Por në hije pa shumë akses në media po rrinë një grupim i djathtë e pikërisht partia e të përndjekurve politike PDM, që bashkë me Konservatorët dhe shaqatat e të përndjekurve ka krijuar “Ligën e Djathtë” dhe ende nuk është pozicionuar.
Llogaritë kësajë radhe janë të paparashikuesh, pasi do të duhen më pak se 10 mijë vota për të përcaktuar humësin ose fituesin, mbase dhe shumë më pak.
Shkaktisja politike është përshtatur në bazë të kodit që miratuan për interesa palësh dy partitë e mëdha dhe partitë rreshtohen, pa hezitim pas palve, madje cdo grupim nuk harronë të marrë tre apo katër të përndjekur, pavarsisht nga ckanë bërë e ckanë thënë për ta e që vazhdojnë sërishtë t’i shohin si numra dhë jo si një potencë që do të përcaktojë ndryshimin.
Më keq akoma, këta kryetarë partishë më shumë se 90% janë spiunëtë sigurimit të shtetit, madje më krime mbi supe dhe sërisht guxojnë të përmendin të përndjekurit, pra mestarishtë i bie që të jenë 128, kryetarë partishë, spiunë të sigurimit të shtetit.

A do të votojnë të përndjekurit për persekutorët e tyre? A mendoni se nuk janë bindur ata për 22 vite qeverisje të postëdiktaturës, kur dihet që ende janë në postraum dhe qeveritë nuk kanë bërë asgjë për ta.
Ne do të preferonim thotë njëri nga të përndjekurit:..”Që të ishim antarë të partisë së Cjapit” sec më kujtonë ..! Një tjetër shtonë: “Do të shkojë me ndërzyesin se ka dhe parti të re”. Në këtë dilemë janë ata që duan të bëhën antarë të rinjë, por në cfarë dileme do të jenë ata që do të votojnë, kur alternativat në kuti janë pikërishtë ata parti që përfaqsohen nga përsekuorët e tyre të drejtpërdrejt apo nga të afërmit.
Nuk kemi që përmendim varfësinë, papunësin, mosintegrimi, dëmshpërblimin por vetëm një fakt. A duhet ti bësojmë më përsekutorit, apo spiunit të sigurimit të shtetit që përfaqsonë këtë apo atë parti?!
Po shkuan shqiptarët më këtë pyetje në kokë partitë politika në kufirin maksimal nuk shkojnë as 30% dhe për llogjikë do të kemi ose një bashkë qeveriseje ose një qeveri miks dhe më këq akoma përsëri zgjedhje.
Do të ishte shumë më e ndërshme që partitë politike të propozonin ligjin e lustracionit, sa harxhojnë kohë me programe për të përndjekurit, pasi ata janë më të kthjellët se kurrë pasi kanë grupimin e tyre politikë, që do të zënë në fillim vendi që u takonë.
Për respect të të përndjekyrve le të kemi një model nga krytarët e partive dhe të thotë jamë spinë i sigurimit të shtetit dhe kamë futë njerëz në burg. Që në këtë moment ai do të jetë më i respektuar, mei letsuar dhe më në fund hap rrugën për stad të ri në mënyrën se si duhet bër politik e moralshme përsa I përket të shkuarës.
Nga Ilir Vata

Liga e Djathte: Politika gri, prek themelet e se djathtës

Të përndjekurit kanë grupimin e tyre politikë

E djathta në Shqipëri është e rrezikuar, por ka ardhur koha e lindjes së të djathtës reale që nxjerrë në pa tiparet tipike të një politike të munguar dhe që të shërbej si kundrapeshë politikës gri. Skeptikët, nihilistët, përfituesit në kurriz të së djathtës e shohin si të pa mundur formatimin e një të djathtë në Shqipëri. Realisht e djathta po lind në të gjithë dimensionin e saj dhe atë po e bëjnë trashigimtarët e të martirizuarve nga diktatura, familjet e mëdha, pronarët dhe një klasë e re e biznesit që ka filluar të lëshojë rrënjët e capitalit.Por në fillim duhet të dliremi nga e kaluara diktatorjale.
Ky është  sllogani i Ligës se Djathtë , që  në  qendër ka Partinë  e të  Drejtave të  Mohuara të  të  përndjekurve politikë  dhe në  mbë shtetje shoqatat e të  përndjekurve dhe po shklonë drejtë një unifikimi të së djathtës reale.
Skeptikët e shohin të djathtën si të përhumbur sepse për të djathtës janë ata që hiqen të djathtë dhe të dyzuarit, të majtët të djathtë dhe të djathtët të majtë.
Ajo cfarë e dallonë të djathtë nga politikëbërja e kamufluar qëndron në faktin e dimensionit politik dhe qëndrimit të saj për pronat. Prona ka vetëm një destinacion i takon të zotit.
Politika gri e sheh pronën gati një cerek shekulli si një mallë që e trasferon ku të dojë në saj të mekanizmit shtetëror, ndryshe nga kushtetuta e vendit, e she tregun si mjet ku ta përdori për interesa të monopoliste të tregut dhe i sheh liritë e individit si vegla të shtetit.
Këto mëndësi janë tipike të stilit komunist dhe fatkeqsish politika shqiptare nuk del dot nga kjo gjendje mbase dhe për shumë vite, derisa një brez tjetër të marrë përgjegjësi.
Liga e Djathtë ka si obiksioni kryesorë, si një nga liritë themelore të qytetarve është prona dhe si e tillë ajo në përputhje me kushtetutën duhet të ketë vetëm një definacion “prona tek i zoti”
Abrogimi i ligjit 7501, pasi ai i ka mbaruar efektet ligjore për paisjen e fshatarve me tokë në bazë të frymëve.
Ky ligje dhe amendamentet shtesë nuk kanë më efekte ligjore dhe ata përballë të drejtës për pronën janë të pavleshme.
Shkrirja e Agjenësisë së Legalizimeve dhe paisja e qytetarve me dokumentin e pronësisë në përputhje me kodin civilë të drejtën e ushtrimit të tagrit mbi pronën me parashkrimin fitues dhe vetë shteti të luaj rolin e garantit mes palve në përputhje me vetë ligjin.
Heqja e kufizimit të pronsisë dhe lënia e të drejtës së pronarit të ligjshëm të ushtroi të gjitha tagret mbi pronë e trashiguar, apo të blerë si dhe në rastin të fituar me ligj.
Kthimi i pronave poronarit pa kushte dhe pa cente rënduese apo detyrime të tjera që ia kushtëzojnë marrjen e pronës.
Prona është themili i lirive të individit dhe njëhërazi themeli i ekonomisë së tregut, që pa këtë liri themelore dhe vetë tregu është i cënuar.
Liga e Djathtë, duke kthyer pronën tek i zoti si një detyrim jo vetëm ligjor por dhe i shenjtë çlironë të gjitha energjitë pozitive për ta fuqizuar individin dhe për t’i dhënë mundësi tregut, që në magjin e vetë të çlirojë ipute positive për shoqërinë.
Kthimi i pronës tek i zoti ndalonë një herë dhe përfundimisht abuzimin me pronat.

Integrimi i të Përndjekurve Politikë, hapja e dosje të sigurimit të shtetit, që realishtë ka kapur vetë shtetin.


Hapja e dosjeve të bashkëpunëtorve të Sigurimit Shtetit, jo si hakmarrje por si një element për ta lenë të kaluarën pas dhe për të patur një shoqëri të hapur e pa të fshehtat e djeshme të diktaturës, si dhe t’i shërbej vetë publikut për të parë se regjime të tilla mizore janë të rrezikshme për mbarë kombet në Botë.
Krijimi i një ministrie të vogël bashkëgjitur te Ministria e Integrimit, pasi fondet e të dy institutive të të përndjekurve e kapërcejnë këtë kufi dhe nuk kanë arritur qëllimin çfarë tregon se aktualishtë këta institute janë jashtë funksionit dhe janë një model tipik komunist.
Dëmshpërblimi i viteve të burgut dhe punës së papaguar në përputhje me vetë kodin penal për pafajsinë.
Ndërtimi i një obelisk në Kryeqytet ku të shkruhen emrat e të gjithë atyre që u egzekutuan dhe burgosën nga regjimi komunist si një vepër që të nderojë të martirizuarit dhe njëherazi t’u tregojë brezave se regjimi komunistë në Shqipëri ishtë një nga regjimet më të egra në Europë dhe të shërbejë si parandaluaes apo frenues për të ardhmen, që regjime të tilla të mos imstalohen në vend.
Ndërtimi i një muzeu në Kryeqytet ku të demonstrohen dokumentat historik, broshura, shkrime e mjetet të tjera materjale që kanë lidhje me të gjithë ata që vuajtën nga regjimi komunist. Të publikohen cobza të vuajtjes, rroba corape e sende të tjera që kanë lidhje me vuajtjen. Të publikohen foto dhe dokomenta të tjera arkivore ende të panjohura për puiblikun.
Krijimi i një departamenti të specializuar për kërkimin dhe gjetjen e varreve të humbura të të pushkatuerve me dhe pa gjyq, si dhe të gjithë atyre që kanë vdekur në burgje.
Rivarrimi i tyre në në varrazë të grupuar në kryeqytet ku të njihen si martirë të rënë në regjimin komunistë.
Dekorimi në grup i të gjithë klerikve, intelektualve dhe antikomunistve që luftuan me pushkë në dorë kundër komunizmit.
Ndërtimi i shtëpisë (azili) falas për të gjithë atyre të burgosurve apo të interrnuarve që janë gjallë dhe nuk kanë një streh.
Hartimi i një stradegjie kombëtare për të përndjekurit politikë dhe përfshirja në politikat e punësimit të përshpejtuar apo definitive për këtë kadegori.
Ruajtaja e burgjeve dhe kampeve të diktaturës si objekte muzeale dhe krijimi i kushteve të duhura për të informuar publikun dhe opinjonin për krimet që ka bërë diktatura.
Rishikimi i historisë, pa anësi por me integritet professional, duke shfrytëzuar çdo fakt dokomenta arkivorë brenda dhe jashtë vendit, që brezat e rinjë të njohin të vërtetën në sy, që regjimet të tilla të mos vijnë më.
Kapja e të djathtës nga disa parti kjoska, ka bërë të mundur që me ndihmën e maxhorancës të qëndrojnë në këmbë jashtë cdo vizioni dhe përpjekje për të bërë realishtë të djathtën.
Ko janë konturet e së djathtës reale dhe asnjë nga partitë politike nuk merrë përgjegjësi që të realizojë shëmbjen e kontureve të politikës gri pasi notimi i tyre në ujra të vjetër u garantonë poshtetin dhe në një të ardhme të shpejtë dhe pronat e vjedhura mbivendosura, apo të gllabëruara në rrugë mafioze.
Lufta ndaj të drejtave themelore është fillimi i një regjimi të dytë për shqiptarët me tipare të pastra neokomuniste.
Nga Ilir Vata

41.339177
19.752967

Mitet e rreme dhe deliri i dekorimeve

Mitet e rreme dhe deliri i dekorimeve:
Lënja jashtë përgjegjësi të brezit të ri, të elitave, të mendimit dhe inteligjencës moderne, shoqëria shqiptare po vetë izolohet në guackën e së shkuarës, duke bërë që shqiptarët do mos bëjnë kalimin në xhiros së kohës. Hendeku mes brezava po thellohet cdo ditë, sepse politika po manipulon realitetin në të cilën jetojnë shqiptarët, po fsheh historinë e afërt të diktaturës, duke nxitur papajtueshmërin e brezave për ata që ka ndodhur dhe po ndodh. Lënja në një anë e jashtë përgjegjësive e brezit të ri, po e rikthen Shqipërinë në një shoqëri të përfaqësuar nga pak njerëz, duke minuar përgjegjësit e shumicës dhe njëherazi duke minimizuar përfaqësimin dhe vetë demokracinë. Rkthimi te mitet e rreme dhe gara e dekorimeve false është një mats i së vertetës ku shoqëria jonë jeton të sotmen në të shkuarën.
 
Shoqëria shqiptare po përjetonë një dyzim të personalitetit të saj në tërsi për shkak se politika dhe mjetet e saj, përfshirë dhe mediat po e orijentojnë atë drejtë një zbrazdësie të pafund dhe pa krye për të vetmin fakt se klasa politike e ligjbërjes, politikëbërjes dhe e politikeve orientuese nuk janë të afta të marrin këto përgjegjësi.
Një shoqëri e dalë nga diktatura e “plagosur” dhunuar, pa trashigimi me një sërë problematikash postramë nuk është e aftë të dalë nga gjendja kautike e vetëizolimit shoqërorë e që vazhdon më këqardhje të thellojë hendekun mes brezave.
Mënyra e të bërit politikë me kamuflazh për sa i përket vlerave politike, ideve dhe filozofive politike nga një shkollë e vjetër e sistemit totalitarë po e conë shoqërinë në një zonë gri duke i humbur memorjen dhe njëherazi mundësinë për të ndryshuar.
Politika unifiluese pa alternativa, pa ide por me gërshetime miks, madje me ngjashmër mes tyre dhe diktaturës e bënë politikën shqiptare kautike dhe në gjendje anarshi politike. Ku e dajthta eshtë e majtë dhe e majta është e djathtë dhe të dyja janë pjeza të filosofisë komuniste, ku përjashtohet mendimi, i mencuri një brez i tërë.
Mungesa e një historie reale po lënë larg brezi e ri dhe kjo e carë mes dy brezave po lëvizë në kahe të kundërta, duke krijuar mundësin e një diversiteti të thellë e që për fat të keq nuk takohen që të bejnë dallimet.
Ndarja e brezave ka në thelb memorien kombëtare, historinë e afërt që politika për interesa meskine dhe të zotërimit të pushtetit nga pak njerëz po e izolon, turbullon dhe madje po mundohet edhe ta fshijë, ndonse periudha e regjimi të diktaturës është me kontrastja, më e trishta dhe me e egra që la pasoja të pariparueshme njerëzore.
Thjeshtë është e kundërta e lirive të njeriut e vullneteve të shoqërisë eshtë kontrasti i gjallë i jetër së sotme të brezit të rinjë.
Politikanët shqiptarë, pa kulturën e duhur e të mjaftuar me shkollën e diktaturës me dhe pa profesion, apo profesione të ndryshme i janë bashkëngjitur politikës duke e bërë atë një tufë “politikanësh” që për pushtetin e tyre pasurimin e paligjshëm dhe përfitime të tjera që vijnë nga pushteti, ta kthejnë politiken në një cobës të ngjashme me regjimin e kaluar.
Ngjashmëritë janë aq të mëdha sa vështirë t’i dalloshë, që nga njerëzit që e përfaqsojnë politikën, që nga realiteti që ato prekin dhe mundohen të na servirin, që nga demagogjia e mediave dhe orjentimi i parurimit të një grupi të caktuar njerëzish dhe që nga deformimi i vetë realitetit historik.
Realiteti historik, jo vetëm që është memoria kombëtare por është dhe guri i themelit ku stardon mendimi i shoqërisë, nëpërmjet krahasimit, dallimeve dhe ngjashmërive, brezi i ri do të ridimesionojë të ardhmen e vetë dhe vëtë shoqërisë.
Politika duke izoluar realitetin, vret memorien kombëtare. Duke bërë demagogji, fsheh realitetin, duke vetëpërjashtuar brezi e ri nga politikëbërja, marrja e përgjegjësive dhe vënja e shoqërisë në garën e kohës.
Shoqëri e ndarë në dyshë, jashtë vetë realitetit që jetojmë, diversitet mendimesh që kanë pak gjasa të ballafaqohen, një brezë të ri të lënë në garën e vet e të pa përfaqësuar, përkrahur dhe më keq akoma pa i deleguar përgjegjësi.
Të rinjët janë përjashtuar nga kjo garë, falë injorancës politike, ata janë lënë në harres pa të drejtë “trazhgimie” në politikëbërje, por kjo e fundit po u delegohe individve preferencial e kryesisht atyre familjeve që kanë qenë të lidhur me diktaturën.
Truri i të rinjve shqiptarë po vertitet bërdurave të kryeqytetit apo në botën virtuale të informatikës, kur e gjithë bota investon për këtë potencë njerëzore që të dinë të na ndricojnë të ardhmen.
Në këtë masakër sociale, politika është e fituar pasi ka trullosur e “dehur” një pjesë të madhe të shqiptarve e pikërishtë ata që votojnë dhe sot në shqipëri votojnë më pak se 50% e shqiptarve dhe kryesishtë masha e thyera, duke lënë në mëdyshjë përfaqësimin e korumit të duhur.
Nga kjo e drejtë e shenjtë janë përjashtuer emigrantët, të rinjtë që janë indiferent për arsye të politikëberjes së njëanshem e cinike, tipike e stilit të vjetër të regimi, apo të diktaturave të ndryeshme.
Shqipëria nuk hedhë dritë mbi të kaluarën e afër diktatorjale, pra deformon me qëllim historinë dhe kjo është jo vetëm një bombë sociale që po akumolohet, por një rrezik i madhe për të stopuar zhvillimin dhe më keq akoma, ringjalljen e një regjimi gati të ngjashëm.
Shqëria shqiptare është sulur tashmë mbas miteve të rreme, dekorimeve dhe kjo është shëndërruar jo vetëm në garë mes tyre por dhe në mitomani kolektive.

Qarqet e rretheve, këshillat e komunave, bashkitë dhë vetë institucioni i Presidencës janë në një garë të vazhdueshme për të dekoruar njerëz me dhe pa merita madje dhe në grup.
Kjo dukuri sociale e krijimit të miteve të rreme, ndodhin pikërisht kur shoqëria eshtë tromaksur nga politika helmuaese e shukuese njësoi sic edhe bënte Hitleri me gjermanët, apo Stalin me rusët dhe më afër akoma, shqiptarët patën diktatorin e tyrë më mizorë që ka pa historia.
Krijimi i miteve të rreme, i heronjve të rrem është fatalitet në një shoqëri të hapur dhe kjo garë është në pikun e saj, pasi institucionet kanë filluar të bëjënë dekorimë në masë. Qytetarë nderi të katunëve e qyteteve të mëdha e të vogla, krahu i shqiponjës, nderi i kombit e të tjera medalije të arsenalit të dekorimeve dhe kjo është fatalitet.
Presidentët e vendit në cdo mandat të tyre kanë dalë me bilanc dekorimesh, madje ish- Presidenti Topi ka thyer dhe rekordin e ish-Presidentit komunist, duke dekoruar të dhe pa merituar madje dhe shumë nga të dekoruarit kanë qenë shërbetorë të diktaturës dhe madje përsekutor të drejtpërdrejtë dhe këto raste edhe sot nuk mungojnë.
Tjetërsohet historia, izolohen dosjet e bashkëpuntorve të sigurimit të shtetit, përdhoset e drejta e pronës, e se drejtës, e barazisë para ligjit, armatosen politikanë, nuk qarkullojnë elitat dhe kjo është vetë gangrena e shoqërisë që po shtynë kohën me mite të rreme. Kohët e fundi kjo llojë dehje po prek dhe skaijt e të jetuari në harmoni, pasi po i fryhet një llojë nacionalizmi primitiv, egoist të stilit të darvinizmit dhe të komunizmit.
Nacionalizmi nxitës me emërtime të Kombit, janë produkt i teorisë së të majtës, që jo vetëm provokojnë por definacionin e kanë në konflikt madje dhe të armatosur.
Dyndja e qytetrimeve është prekur dhe nga ikona të mendimit shqiptarë si Sami Frashëri dhe aty politikanët mund të gjenë ralitetin e sotëm kur kultura, rracat, etnitë po bashkëjetojnë duke shkëmbyer përvoja për një jetë moderne.
Cuarja e shoqërisë drejtë një katraure sociale, përtej realitetit është një fatkeqsi dhe këtë e korigjojnë pikërishtë elitat, brezi i sotë, brezi që tashmë po jeton gërshetimin e kulturave dhe feve, racave, etnive në Ballkanin tonë të brishtë, që gjyrmët e gjakut e të luftës nuk janë tharë ende.
Nga Ilir Vata

41.339177
19.752967

Busti i diktatorit ka rënë, por diktatura virtualisht

Busti i diktatorit ka rënë, por diktatura virtualisht:

Presidenti Nishani nuk ia heq titullin diktatorit se ka luftuar për ta mbrojtur te shkolla e bashkuar. Kjo është e verteta që Presidenti aktual fsheh dhe nostaligjia për diktatorin nuk e lënë të jetë një president që i shërben institucioneve, por pasioneve të vjetra të diktaturës. Ky është vetë imazhi i diktaturës, që rrufitsit e jetve të shqiptarve tashmë janë shëndërruar në rryfitsit e të mirave tona dhe të pasurisë kombëtarë. Vrasit tanë, persekutorët, torturuesit janë administratorët e jetës tonë. Ata janë qeveritarë, parlamentarë, gjyqtarë, prokurorë dhe madje dhe komunarë. 22 vite dhe sërishtë njerëzit e diktaturës sërisht në parlament dhe nëzgjedhjet e qershorit. Pra diktatura vazhdonë ta ushtrojë ndikimin e saj.

Ndonse shqiptarët rrëzuan diktatorin bashkë me bustin 22 vite më parë, diktatori vazhdon të mbetet hero Kombëtarë, ndonse Liga e Djathte, të përndjekurit politikë i kanë propozuar Presidentit Nishani heqjen e titujve dhe dekoratave Diktatorit.
Ju kërkua Presidentit që në përvjetorin e 100 të pavarësisë së Shqiprisë, madje ju kërkua si dhuratë për shqiptarët dhe nuk e bëri. Ju kërkua me rastin e rënjes së bustit më 20 shkurt dhe sërisht heziton dhe pyetja shtrohet. Mos vallë akuza ndaj Nishani për mbrojtjen e diktatorit dhe bustit të tij të shkolla ushtarake është e vërtë?.

Kjo është më se e vërtetë për ne antikomunistët që kërkonim të shembnim diktaturën, pasi e kemi parë me sy, sesi Nishani udhëhiqte turmën me bustë në krah, madje për shqiptarët ai ka disa mbiemra dhe ku që ka është pas bustit. Por kjo është mundësia e tij për tu kërkuar falje shqiptarve, duke i hequr tituj diktatorit, ndryshe le ta marrë me vete si turp për gjithë jetën.
Kjo është e keqja më e vogël në aspektin social, por në atë moral ajo fletë shumë pasi shqiptarët do të gjendën përballë të vërtetës të historisë reale dhe fundja ndëshkojnë një diktatorë që vrau e persekutojë mijëra shqiptarë.
Diktatori mbrohet në mënyrë institucionale dhe vetë institucioni i Presidencës as nuk ka marrë demarshin për ta bërë një gjë të tillë, thjesht se diktatori ngjallë ende frikë të politikanët shqiptarë.
Presidenti i parë Berisha kishte shumë për të bërë dhe mbase atherë ishte heret të mëndohej një gjë e tillë, fundja u marë me varrin dhe e hoqi nga varrezat e dëshmorve. Me pas Meidani, Moisi dhe Topi as nuk e cuan ndërmend ta bënin një gjë të tillë ndonse ky i fundit vinte nga forume të larta të Partisë Demokratike, madje tregoi hapur se mbante krahun e persekutorve.
Tani Nishani është përballë presionit të të përndjekurve dhe në dy takimet që ka bërë me përfaqsuesit politik të Ligës së Djathtë dhe më pasë me shoqatat e të përndjekurve ai ka premtuar një gje të tillë. Por si duket duhet të pres urdhërin apo të masë tensionet e vetë politikës, që mjerisht anojnë nga ana e diktatorit.

Jo vetëm titulli i herojt, por dhe strukturat e diktaturës janë aktive, si sigurimi i shtetit, konturet e diktaturës janë ende të gjalla. Mendësia e të bërit politike. Mënyra e sundimit të një grupi njerëzish mbi shumicën.
Kapja e institucioneve kryesore nga persekutorët dhe ata që kanë qenë të lidhur me diktaturën. Futja në lojë politike e trashgimtarve të diktaturës, duke u dhuruar shqiptarve një brez të tretë që kontrollojnë politikën.
Në lojnë e diktaturës ka rënë edhe prona, pasi ende sot administrohet me reformë tipike komuniste si ajo e reformës agrare madje dhe e perdhosur, pasi ligji famëkeq 7501 është shëndërruar në një ligjë abuziv që po pasuronë pushtetarët dhe politikanët në mënyrë të paligjshme dhe cdo ditë e më shumë pronat mbivendosen për t’ia bërë më të pa mundur pronarit të ligjshëm.

Shteti vazhdonë të jetë pronari më i madhë i tokave duke venë në pikpyetje vetë ekonominë e tregut dhe me keq akoma, duke lënë jashtë tregut tokat dhe njëherazi vlerën me potente të tregut.
Të përndjekurit janë varfëruar më shumë dhë presioni që kanë ushtruar qeveri mbi to i kanë bërë ato kadegoritë më në nevoj për të vetmin fakt që mos të kenë mundësi të mendojnë të rikthehen në politikë pasi komunistët e vjetër dhe nekomonistët e rinjë i shohin ata si rrezik dominant politik.
Dosjet e bashkëpunëtorve të sigurimit të shtetit vazhdojnë t’i mbajnë të arkivuara dhe sa herë ndërrohen qeveritë fusin duart në to për t’i zhdukur e minimizuar, duke qenë një bombë sociale që flenë në sirtarët e arkivave të shtetit.
Me këtë kornizë trashgimia e komunizmit është e sigurtë, pasi partit e dalë nga diktatura janë sot rrota e qerres së restauruar dhe ashtu po e tërheq zvarrë shqipërinë drejtë një izolimi të dytë dhe drejtë një varfërie të sigurtë.
Gati një cerek shekulli nga rrëzimi i bustit të diktatorit dhe ende kemi imazhin e tij cdo ditë të skalitur në media. Histori me lugetër, intriga blloku, Mehmeti dhe Nexhmia në të gjitha mediat dhe me të drejtë miku im Mehmet Isaj thoshte: “Florinjt e Rubikut që nxorrën të burgosurit politikë janë financuesit e disa mediave”. Sigurisht që Isaj ishte njeriu i Petrit Dumes por që u dënua dhe bëri 17 vite burg politike dhe kur nisi të shkruaj atë e abandonuan edhe si jurist, si publicist dhe si gazetarë. Vdiq në derë të Parlamentit, pikërisht në “manazgja” në vendin ku falej Mbreti Zog.
Ky është vetë imazhi i diktaturës që rrufitsit e jetve të shqiptarve tashmë janë shëndërruar në rryfitsit e të mirave tona dhe të pasurisë kombëtarë.
Njerëzit e diktaurës po na servirin një llojë shteti që nuk gjendet në asnjë kohë dhe në asnjë vend të botës, një tranzicion pa fund, një përplitje në agoni sociale dhe një izolim të pashoq. Sot mjafton të jesh i lidhur me diktaturë, ndonse je injorant do të keshë një punë, përndrushe je nën gjuetin e intrigave politike.
Rënja e bustit ishte një vepër shqiptarësh dhe deri atherë kur shqiptarët ta kuptojnë  ne do të vazhdojmë të vuajm. Të rinjtë, brezat që sot janë vitale e të shkolluar pikërishtë në moshën e teknologjisë dhe informatikës do ta bëjnë ndryshimin, por neve na mbetet tua kujtojme se diktatura eshtë vrarë virualisht, por që metastazat i ka pikërishtë në institucionet shtetërore.
Nga Ilir Vata

Gjyqësori, gjykimi apo paragjykimi - Opinione - Bota Sot

Gjyqësori, gjykimi apo paragjykimi - Opinione - Bota Sot

Liga e djathte: Të votojmë kundër përsekutorve tanë

Liga e djathte: Të votojmë kundër përsekutorve tanë:

Kushë e përfaqëson të djathtën dhe a ka realisht të djathtë në Shqipëri?!

Kontraditat mes të djathtës reale dhe të hijes së saj janë të mëdha me emrin e politikës së djathtë është abuzuar shumë sa tri familjet që vranë Havzi Nelën janë në pushtet. Njëri deputet i Berishës, tjetri kryetarë i opozitës dhe tjetri atarë i Gjykatës Kushtetuese.
Persekutorët tanë janë më të pushtetshmit e politikës dhe fakti se e djathta reale po lind, politika po ushtron presion, neveri, përcmim dhe izolim që të “vrasin”pikërisht vlerën e munguar në demokraci. Por sa më shumë të ushtrojnë presiaon dhe sa më gjatë të shtyen ligjin e lustracionit kthimin e pronës tek i zoti, aq më shumë do ia rëndojnë barrën vetes, për të kërkuar ndjesë për krimet që kanë bërë. Me votë me moton “Një votë e mencur, gjyq për padrejtësin” e djathta do të ndshkojë pikërisht persekutorët dhe do të mbështës atë opsion politik që është afër intresave të të djathtës. E djathta reale po lind me siglën Liga e Djathtë për t’i dhënë fund dilemës me të djathtën.

Kjo dilem e kahershme po bënë afro gjysëm shekulli që vërtitet si hije në politikën shqiptare dhe tashmë dhe vetë politikanët nuk janë në gjendje të dallojnë të djathtën nga e majta dhe më keq akoma, ata janë ish- komunist dhe hiqen si të djathtë.
E djathta si nocion i tmerronë politikanët shqiptarë madje dhe ata që në program kanë të djathtën, janë tulatur sa janë gati të bëjnë gjithcka për një vend në Parlament, madje ka patur dhe nga ata që kanë shkrirë partitë e tyre dhe ia kanë bashkuar me Berishën.
Në fillim ishte Genc Pollo që bëri një parti të ngjashme me Topin dhe për pak vite ai u rikthye në PD duke shkrirë partinë dhe duke marre një ministër pa portofolë, tamam kukull që lozë Berisha me të.
I dyti në radhe është Dashamir Shehu që vjedhurazi mori LZHK e Mbretit dhe tashmë është gati ta shrijë me PD për një vend në parlamet dhe ky zevëndës ministër i Berishës.
Ballistët, Legalistët janë gati të njësuar, madje dhe trazhgimtari për fron është një shërbëtor i denjë, duke mohuar dhe qëllimin e derës së Mbretërisë, pasi në momentin që do të kërkojë të hedhë kundërshti atë do ta përzënë si të atin, Mbretin Leka parë.
Të përndjekurit, ca te Rama dhe ca të përndjekur rrogëtarë të Berisha, por shumica janë të pozicionuar në një forum politikë të bashkuar, ndonse jo të zëshëm në media pasi ata i kanë përpjestu mediat mes Ramës e Berishës, por që do ti japin damkën humësit.
Në cdo rreth, në cdo fshat ku ka të përndjekur Partia e të Drejtave të Mohuara, shoqatat e të përndjekurve politikë të përfaqsuar nga z. Allci po punojnë për një stradegji që të faktorizojnë të djathtën reale pasi deri më tani na janë hequr të djathtë persekutorët tanë.
Një e djathtë e re po lind, pikërishtë ajo që i mungonte politikës shqiptarë, birë të të burgosurve të pushkatuarve të familjeve të mëdha shqiptare që dhanë kontribut në shqipërinë që kemi sot.
Bashkimi i të djathtës me konservatorë, të përndjekur pronarë, ballistë e legalist nën siglin Liga e Djathtë me slloganin “Shteti I së Drejtës” të jenë të gatshëm në këto zgjedhje me moton “ Cdo votë e mencur, gjyq padrejtësisë” që të përcaktojnë fatin e zgjedhjeve dhe të maxhorancës së ardhshme.
Ende nuk ka një pozicion difinitiv për kualicione parazgjedhore, por mundësia më e madhe është dalja vetëm në këto zgjedhje jo për të bërë planëprishësin por për të shënjuar në politikën shqiptarë gozhdën e munga pikërishtë të djathtë.
Perfaqsues të Ligës së Djathtë kanë kontaktuar me përfaqsues të partive politike të mëdha e të vogla por gjasat e bashkëpunimit janë të vogla.
Programi paraelektoral i publikuar onlinë dhe në media brenda dhe jashtë vendit i ka bërë partitë politike ti mbajnë largë të djathtët dhe të mjaftohen me hijen e së djathtës sic e mbanë deri më sot Berisha apo kopja e tij Rama.
Edhe ky i fundit pas publikimit për një projekt me të përndjekurit me ata të forumit që ia la Nano, nuk e fsheh dot urrejtjen ndaj të përndjekurve, pasi si nga babai dhe nga nëna ka shënue krime në kohën e diktaturës, madje prerazi përgjigjet “mos mi përmend të përndjekurit, por të tallim Bu..me to”.
Edhe njerëz afër Berishës janë me të njëjtën paralele me Ramën madje nuk e fshehin urrejtjen nga ksaj kadegorie, madje janë shprehur se ne i kemi të përndjekurit të paguar, pikërisht ata të institute të komunismit që nga shtatë antarë, pesë janë spiunë të sigurimit të shtetit dhe më keq akoma nga 33 punonjës 21 janë bashkëpuntorë të regjimit komunistë.
Përfaqsues të Ligës së Djathtë do të dalin me një pozicionim zyrëtarë për zgjedhjet dhe kualicionet e mundshme, por gjasta janë se ata do të pozicionohen në momentin e fundit për të patur ndikesën e tyre në këto zgjedhje.

Komunizmi dhe trazhigimtarët e tyre neokomunist po e mbajnë shqipërinë të izoluar për afro 70 vjetë, ne ti ndëshkojmë me votë. Le të votojë kundra ai që ka vuajtur dje dhe sotë, ai që nuk ka gjetur varrin e të afërmit të tij, ai që jëton ende në interrnim, ai që nuk ka një punë, ai që ka një shkollë dhe vendin e punës, ia ka zënë një militantë injorant, ai që nuk ka pronën, ai që nuk ka një tapi nga mashtrimi i legalizimeve. Por këta janë shumica dhe mjaftonë një votë që të shporrim njëherë e mirë ata që na përbuzën e zhgënjen me premtime të pambajtura.

Në qeveri, parlament, institucionet shtetërore, në sistemin e drejtësisë në krye të partive politike, në media, madje dhe mësues të fëmijve tanë janë pikërishtë ata që na përndoqën e persekutuan familjet tona.
Kontraditat mes të djathtës reale dhe të hijes së saj janë të mëdha me emrin e politikës së djathtë është abuzuar shumë sa tri familjet që vranë Havzi nelën janë në pushtet. Njëri deputet i Berishës, tjetri kryetarë i opozitës dhe tjetri atarë i gjykatës kushtetuese.
Kjo është e djathta që ne deri më sot i kemi besuar, një e djathtë pa prona, pa tapi, pa liri fjale, me media të blera e mercenare që ka pasuruar një grup të vogël njerëzish të veshur me pushtet e që po përdorë pikërisht shtetin për të ndrydhur vullnetet e lira.
Nga Ilir Vata

41.339177
19.752967

Gjyqësori, gjykimi apo paragjykimi

Gjyqësori, gjykimi apo paragjykimi

Aleksandër Arvizu, futën hundët vend e pavend, pasi jo rrallë  herë  e kanë  parë  ambasadorin të  bëjë  qeveritarin, politikanin, komunarin dhe më në  fundë  dhe gjyqtarin.

Për gjatë  gjithë  këtyre viteve është  mëshuar më  forcë  nga institucionet ndërkomtarë , shoqëritë  civile, parti politike, media dhe madje dhe opinjoni publik për pavarësi institucionale dhe më  të  drejtë , “cekicët” e alarmit kanë  qenë  në  një  rrahje për një  sistem demokratik, duke respektuar pikërisht  pavarsinë  si elementi kryesorë  në  këtë  proces.
Ishte pikërisht vendimi i gjykatës së  rrethit gjyqësorë  Tiranë  për të  akuzuarit e 21 janarit që  bëri ambasadorin e SHBA-ve të  mbajë  një  qëndrim kritik, madje dhe paragjykues ndaj vetë  gjyqësorit, pikërisht duke ditur ndikimin e tij dhe duke lënë  të  hapur një  debat pa zgjithje drejtë  një  konflikti të  ri politikë, në kohën kur Shqipëria ka nevojë bashkëpunim.
Edhe ambasadori Sekui, lëshojë  aludime, por më  i moderuar, madje bëri thirrje për një  proces të  rregullt dhe të  drejtë  dhe është  krejtë  normale . Ambasadorë të shteteve të tjera nuk u prononcuan por ndjekin me interes këtë proces.
Menjëherë  pas deklaratës së  Arvizu, reagoi opozita me lideri e saj Rama, duke sulmuar gjyqësorin dhe madje etiketimet i kaluan kufinjtë  e njerëzve të  papërgjegjshe për të  lënë  të  hapur se në se ai vjenë  në  pushtet do të  pastrojë  gjyqësorin, pra një  kërrcnim më  shumë, duke lënë shkas që sistemi i drejtësisë do të mbahet nën presion edhe në të ardhmen .
Lideri i maxhorancë s Berisha, prerazi:| “ Nuk komentoj vendimet e gjykatës”. Të  njëjtën gjë  duhet të  kishin bërë  ambasadorët dhe opozite. Aktivë  në  këtë  hetim janë  palët dhe institucionet e htimit, prokurorisë  dhe gjykatës.
Në  një  shtet  demokratik, vlera e parë  e demokracisë  vjenë në  respekt të  pavarësisë  se institucioneve por në  këtë  rast, gjyqësori u sulmua jo vetëm nga opozita duke prekur pavarësin e gjyqësorit, por dhe nga ambasadori Arvizu dhe menjëherë  vjenë  reagimi i gjyqësorit duke i tërhequr vëmendje ambasadorit, që  të  ruaj kopetencat që  ia jep detyra e jo t’i tejkalojë  ato.

Pikërisht në  momentin kur duhe të  inkurajohe gjyqësori, ai sulmohet nga institucione këshëllimore, juajale, duke i dhënë  shkas  ndezjes së  “benzinit” të  acarimit politikë , pasi dhe protesta e 21 Janarit ishte i motivuar politikish, pasi në  demokraci pushtetin ndërrohet me votë  dhe jo me rrevolta të  stilit komunist.
Sigurishtë  që  gjyëqsori ka patur probleme, madje ne shpëshherë  kemi thënë  që  në  atë  institucion punojnë  persekutorët tanë,  por Arvizu nuk është  shqetësuar.

Aleksander Arvizu
Por dhe  zërat institucional që  janë  ngritur kanë  rënë  në  vesh të  zhurdhur të  ambasadorit dhe konkretisht shkresa zyrtare e Ligës së  Djathtë  edhe të  të  përndjekurve politik për hapjen e dosjeve dhe largimi nga gjyqësor të  inkriminuarve, Arvizu e neveriti dhe nuk iu përgjigj. Madje u botua dhe një letër e hapur, por megjithse shpalli komunikimin online ai sërisht nuk përgjigjet.
Këto ditë  Arvizu doli mbi palët, duke bërë  dhe Presidentin e Republikës që  është  kryetari i Këshillit të  Lartë  të  Drejtësisë , bëri kritikun dhe më  e keqja cënoi  pavarësin e gjyqësorit.
Një  hetim i drejtë  dhe i ligjshëm  ka procedurat e veta dhe me ceshtjen e 21 Janarit janë  marë  ekspert, prokuro dhe ekipe hetimi, madje dhe aktet e ekspertizës janë  kqyrur e provuar nga intitucione të  besueshme të  kriminalistikes në  SHBA.
Palët janë  përballur në  gjykatë  dhe kjo e fundit pasi vlerësonë  provat merrë  vendimin e përsëri palët të  ankimohen dhe të  vënë  në  lëvizje cdo provë  dhe fkt  që  ato kanë,  apo rrugës mund të  gjejnë  për të  cuar para drejtësisë  ata që  shkelën ligjin.
Askush nuk mund të  dënohet për një  gjë  që  se ka bërë.  Ky është  nocion për cdo vend demokratik, madje parashikohet nga kodi ynë  penal.
Arvizu bëri dhe prokurorin si titullarë  i hetimi, duke sygjeruar praktika dhe duke përdorur dhe terma të  kriminalogjisë  dhe për një  moment t’i japim të  drejtë . Po të  mendojmë  se dhe qeveria, Presidenti, abasadorë të   tjerë  të  akredituar në  Shqipëri të  sulmojnë  gjyqësorin, shtrohet pyetja. A kemi dhunim të  pavarësisë  së  gjyqësorit?!
Sistemi i drejtsisë  ka një  sërë  problematikash madje dhe korrupsion, por deri më  tani të  paktë  kanë  qenë  ata që  janë  ndëshkuar dhe paragjykimi ka marrë  dhenë, duke njollosur me dashje drejtësinë, madje dhe pjesën e shëndoshë  që  është  shumica .
Le ta lëmë  gjykatën të  gjykojë  dhe ne ta kontrollojmë  me institucionet si gjykata e një  shkalle më  të  lartë  apo vetë  ajo kushtetuese dhe jo në  emër të  diplomacisë  apo të  opozitës ta paragjykojmë .
Arvizu po shfaq tipare të  njëanshme dhe me ndërgjegje po kalonë  kometencat që  i jep detyra dhe më  keq akoma i futë  hundë  vend e pa vend, sa në  cdo castë  që  shikonë  televizor të  delë  Arvizu. Në  cdo gazetë  Arvizu, madje dhe në  podin që  nuk duhet.
Pas largimit nga Shqipëria në fund të mandatit, ai nga analistët, opinioni publik dhe institucione të  SHBA-ve do të  zbardhen të  vërtetat, mitomani, apo delirë, mbase dhe dicka më  e thellë, mbase është  shqiptarizuar dhe ka filluar të  mbajë  anë .
Shqiptarët ende nuk janë  mësuar të  heqin dorë  nga ndikimi i të  huajve dhe ndikimi i tyre te ne është apsolut, përtej asaj që duhet, por ka dhe të  huaj që  bëjnë  gabime dhe  ne duhet të  dalim përtej kë saj gjendje.
Nga ilir vata

Politikanët lënë imunitetin, marrin armët

Politikanët lënë imunitetin, marrin armët:

Nga Ilir Vata
Pushteti në në duar të politikanve, cdo ditë po shkonë drejtë pangopësisë dhe babëzisë për të patur pushtet apsolut, qoftë në beneficat që vetë pushteti u delegon, pagat të mira dhe akseset e tjera të pafundme. Por nuk mjafton kjo!
Në Shqipëri politikanët janë gjithcka, ata përdorin shtetin për të maksimizuar fitimet dhe për ta bërë pushtetin mburojë përballë drejtësisë apo institucioneve të tjëra të pavarura, duke thelluar hendekun mes qytetarit dhe duke e bërë politikanët kadegorinë e njërëzve jo vetëm të pushtetëshëm por më të pasurit në vend.
Heqja e imunitetit me propozim të maxhorancës dhe kërkesës së vazhdueshme të institucioneve ndërkomtare ishte në të vërtetë një arritje dhe më shumë një besueshmëri për qytetarët dhe njëherazi një mundësi për t’i hapur rrugë sistemit të drejtësisë, organit të akuzës të nis hetim për pasuritë e politikanve.

Ndonse deri më tani nuk kemi një rast dhe kjo do të mbetet e dyshimtë dhe në të ardhmen pasi institucionet e drejtësisë janë vetëm formalisht institucione të pavarura, pasi politika është uzorpuesi i cdo pushteti, deri të mediat.
Komisioni i ligjeve pas raportimit të Ministrisë së Brendshme për krimin në vend, nxorri në pa oreksin për armë dhe konkretisht paisjen e zyrëtarve të lartë që nga pushteti vendor dhe deputetet dhe kjo nuk u pritë mirë nga opinjoni publik.
Kriminaliteti ndaj jetës së personit kohët e fundit ka qenë në rritje kryesisht ndaj jetës, krimi në familje dhe vjedhjet apo trafikimi i lëndve narkotike.
Stradegjia për parandalimin e krimit dhe kapja e shkelsve të ligjit janë dy politika të ndryshme për që i lidhë kriminaliteti dhe ata duan vecmas dhe sëbashku stradegji efikase, pasi përvojat nuk mungojnë.

Përsa i përket vrasjes së përsonit ka një sërë problematikash, por ajo që vret në të vërtet është moszbatueshmëria e ligjit dhe e së drejtës në pozitë dhe pikërisht këtu ridel nga honet e kohës e drejta zakonore, apo sic njihet kanuni shqiptarë e kryesisht ai i Lekë Dukagjinit.
Sa herë që nuk ka zbatueshmëri të ligjit për ndëshkueshmerin e kriminelve, kanuni ridel në sken ashtu pa forme e konture por që vret si më parë madje dhe i përcudnuar, duke venë nën shënjestër jo vetëm vrasësin, por dhe të afërmit e t’i dhe shpesh herë edhe fëmijë dhe gra, madje ka kaluar të gjitha caqet duke vënë nën ngujim dhjetra familje, ndër to gra dhe fëmijë që vetë kanuni nuk e parashikon.
Pra dhë vetë kanuni kalon cakun e tij, pasi e drejta në pozitë shfaq dobësi dhe kjo ndodhë se politikat e parandalimit të krimit janë inegzistente. Sigurisht që kjo fushë e krimit ka shkaqe të shumta si farvëria, diversiteti i kultura dhe mentaliteteve, por ajo që vret më shumë është fakti se zbatueshmëria e ligjit është në nivele të papranueshme.

Fenomeni tjetër është fakti se shumica e shqiptarve janë të armatosur, pas ngjarjeve të vitit 1997 dhe shqiptarët posedojnë arsenal armësh të larëmishme, kundratank, kallashnikov, pushkë të modelit 56, madje dhe mitrolozë të rënd dhe të lëhtë.
Sigurishtë armë gjahu dhe aktualisht në Shqipëri mund të gjeshë armë dhe të llojve të ndryshme pasi egzistonë trafiku i armëve në mënyre ilegale ose tregu i zi i armve.
Në Shqipëri ka treg të zi armësh dhë cmimet variojnë nga 500 euro deri në 1200 euro me selenciator. Mund të gjeshë bomba e gjithcka për të realizuar një krim dhe organet e akuzës agjentët e policise dhe vetë rendi është i paaftë që të ndalojë këtë llojë trafiku.
Atherë shtrohet pyetja pse duhet që politikanët dhe shtetarët të armatosen?!
E para që duhet cekur është fakti se uni të shtetarët shqiptarë është i papërmbajtur dhe ata kërkojnë me cdo kushtë që të demonstrojnë forcë para shqiptarve dhe ajo që vret më shumë, ky është një koncept i shkollës së komunizmit, ku në diktaturë njerëzit e pushtetit ishin të armatosur, madje dhe kryetarët e këshillave.
Pse paguhen punonjësit e gardës të rendit të shërbimit informativ..etj, krur politika kërkonë të mbrohet vetë apo të krijojë favore vetëmbrojtje. A nuk pati rastin parlamenti ynë kur deputeti qëlloi lideri historik Azem Hajdarin dhe parlamenti u përgjak nga vetë antarët e saj.
Mos vallë duhet armatosur populli në mënyrë të ligjshme dhe armët të kenë një treg të ligjshëm dhe kështu mundësia e zbulimit të krimi është dhë më e madhe, pasi cdo armë e shitur është e regjistruar.
Apo duhet të pranojmë faktin e Ministrit të Drejtësisë Halimi që kërkoi ndryshimin në kodin penal dhe rritjen e ndëshkueshmërisë për armbajtjen pa leje, duke e cuar atë nga tri në dhjetë vjetë burg.
Sigurisht që shteti duhet të ndërmarrë masa për cmilitarizimin e shqiptarve jo vetëm me propozimin e Hlimit, por duke rënduar dhe dënime plotësuese, si gjobat, heqjen e të drejtës për të punuar në administratë publike, përjashtimin nga marrja e kredive dhe privilegjet e tjera që të jep ligji.

Në vitin 1998 deri më 2002, janë shpenzuar 2.8 miljonë dollarë nga Shteti për mbledhjen e armve dhe në komision ishte Rexhep Meidani, Pandeli Majko dhe titullarë të lartë të shtetit, por fakti tregojë se nuk u mblodhen as 10% të armve, vetëm mjaftuan me disa kronika në rrethe sa për të justifikuar parat, apo për të mbarsur opinionin publik se mblodhëm armët.
Armët në duar të njerëzve jo kompetent dhe atyre të shkelsve të ligjit, përbëjnë rrëzik kryesorë për jetën e qytetarve, madje SHBA-të pas njarjes se primi në një shkollë ku u vranë disa fëmijë po rishikojnë ligjin e armve, kurse politika shqiptare merret me armatosjen e pushtetarve dhe politikanve, për të na sjellë në vëmendje një formë tjetër regjimi i ngjashëm me atë të diktaturës.
Në vendë të tjera perendimore njerëzit e armatosur prezandohen me armë para publikut vetëm në raste të përcaktuar me ligj, kurse në Shqipëri punonjësit e rendit të vertiten cdo ditë para të armatosur, madje dhe në barë e restorantë duke ushtruar presion psikollogjik dhe përtej të imagjinueshme punonjes me armë nën efektin e alkolit.
Komisioni i ligjeve duhet të hartojë një draft të studiuar për t’u dhënë më shumë mundësi shqiptarve të jetojnë të qetë, pa presion psikollogjik dhe frikë për jetën pasi praktikat e vendeve të Bashkimit Europian janë të larmishme dhe ata e kanë zgjithur këtë në mënyre definitive.
Paisja e zyrtarve dhe politikanve me armë është një karshillëk që u bëhët shqiptarve është një presing për qytetarët është një padrejtësi në kurrizë të barazisë para ligjit dhe mundësisë për jetën.

Shteti Shqiptarë më këtë veprim po konsolidon konturet e një shteti gjysëmtotalitarë dhe do të ishte një gabim i rëndë për shtetin ligjor që pretendojmë të këmi, nëse ky ligj të miratore në parlament.
Dhe nëse parlamenti është i papergjegjshëm atherë t’i drejtohen popullit për armatosjen e shqiptave me ligj dhe të rikthehet ligji i armbajtjes me leje për të gjithë shqiptarët, sigurisht që referendumi do të ishtë në favorin e shqiptarve pasi janë një popull që janë rritur me qënjen i sigurtqë duke patur një armë me leje.
Armatosja e politikanve është një nocion tipik bolshevik dhe fatkeqsisht në parlamentin shqiptarë shumica kanë lidhje me të kaluarën dhe sigurimin e shtetit dhe ata e kanë sëmundje të përdorin një grusht njerëzish të armatosur kundër shqiptarve dhe është mundësia e fundit për të diskretituar shtetin demokratik.
Cmeduria politike në Shqipëri nuk ka të sosur, politikanë mendojnë apsurditetin për hirë të interessava të tyre dhe pas lënjes së imonitetit, tashmë ata rrokin armët.

41.339177
19.752967

Të përndjekurit si kashta e kumbarës, shumica mbështesin të djathtën

Të përndjekurit si kashta e kumbarës, shumica mbështesin të djathtën:

Trijo e politikë s kanë dhurër intrigën e radhës njësoj si në kohën e diktaturës kur ideonin skenat e krimit, për të denigruar të përndjekurit politik, por këta nuk janë dhjetë por mijëra dhe kurrë nuk do t’i falin partisë së diktatorit dhe shërbetorve të tyre, përndjekjen, tortura, interrnimin, dëbimin, burgosjen dhe egzekutimet e të afërmëve te tyre dhe aq më keq mashtimin që kërkojnë të bëjnë në këtë prag elektoral.

Përtej asaj që quhet bashkim i të përndjekurve, ka ndodhur ndarja e tyre në mënyrë të herëpashershme dhe aty ku është një grupim, papritmas bëhën dy e më shumë dhe ku fenomen ende nuk është shuar dhe madje është aktiv dhe cdo ditë kemi të papritura të reja.
Kjo shtresë e shoqërisë e goditur politikisht nga regjimi komunist ende nuk ka gjetur paqe për të qenë e bashkuar si një lëvizje në shërbim të interesave të tyre, por gjeron cdo ditë indicje të reja ndarjesh për vetë faktin se dhe burgjet e diktaturës ndikuan, madje që në burgje kanë funksionuar klanet.

Diversiteti i ballistve me legalistët, të burgosurit politikë dhe ata të dënuarit miks të burgosurit e vetë regimi, apo të vetëquajtur disidentët, të burgosurit e antarve të plenjumit apo të byrosë dhe fëmijve të tyre, krijuan në burgjet e Shqiprisë divergjencat dhe për llogjikë klanët e burgjeve.
Fillimet e demokracisë i gjeti të burgosurit të Partia Demokratike dhe potenca e tyre i bëri ata me dhjetëra deputet, por brenda pak vitesh klanet e burgjeve filluan të gjenë vadhën e tyre të vjetër dhe kryesisht ata që dashjepadashje kishin shërbyer si spiunë burgjesh u bënë promotorë të ndarjeve shtuar dhe të dënuarit e bllokut.
Për pak vite, kjo gangrenë kishte nisur të prekte në tërësi shtresat e të përndjekurve dhe u panë disa shoqata me diversitet të thellë më pas dhe disa parti politike që deri më tani vetëm figurojnë si tituj juridik.
Partitë politike deri më tani i kanë përdorur dhe në një farë mënyre po bëjnë dhe përpjekjen e fundit në këtë fushatë elektorale, por kësaj radhe gjërat janë ndryshe.
Krijimi i “Ligës së Djathtë” ka në epiqendër Partinë e të Drejtave të Mohuara krijuar nga një grup intelektualësh kryesuar nga z. Eduart Ypi një nga më të shquarit e të përndjekurve politike dhe pasi oaganizoi këtë parti ndertoi një grupim të gjërë LZHK e cila mbeti në tentativë dhe pa sjellë zhvillime të reja politike.
Sigurisht përpjekjet e Ypit për të bashkuar të përndjekuri, ndonse përtej të imagjinueshmes nuk dhanë rezultatin e piritur dhe ai ia lenë partinë trashgimtarve të të përndjekurve për ta provuar dhe ata me besim se të përndjekurit e gjejnë veten vetëm nën strehen e Partisë Demokratike, pikërisht aty ku e nisën pas burgut.
PDM, si parti me bazë të përndjekurit, arriti të fusë në lojn politike grupimin më të ri “Liga e Djathtë”, ku rreth saj janë disa parti dhe shoqata të të përndjekurve, që aktualisht e shohin vetën në të dajathtën e bashkuar me spektër të gjerë.
Pikërisht pas prezantimit të këtij grupimi, partitë politike ndonse me vonesë u kujtuan për të përndjekurit dhe gjetën disa njerëz për t’i patur palë në emër të të përndjekurve, thjeshtë një lloij imazhi sa për shkaktisje për të rritur besueshmerin te këto pariti për një gjërsi elektorale.
Rama zgjodhi “kundërshtarët” e Berishës që dhe më heret kishin patur akses me Partinë Socialiste, madje përzgjedhja e Ramër kishte preferenca nga veriu e kryesisht në Shkodër. Po a votojnë shkodranët për Ramën?

Partitë e reja kishin preference paksa ndryshe nga Rama, si ajo e Topit që zgjodhi përfaqsues nga juglindja, kurse grupimi tjetër AK, zgjodhi Shqiprinë e mesme dhe të jugut dhe pikërishtë pjestarët e greves së urisë. Por a votojnë të përndjekurit për Topin?
Sic shihet misioni i tri subjekteve politike, partisë së origjinës së diktatorit dhe dy satelitët e rinjë kanë të njëjtën stradegji për të përndjekurit, pra kanë marrë ca kokrra për të bërë diversitet, por që qëllimin e kanë të përbashkët për një mundësi bashkë qeverisje nëse do të fitojnë.
Këto parti ishin ata që shkuan te greva e urisë për të përfituar politikish dhe i cuan ata të “shkretit” deri në vetëflijim.

Greva në të vërtet u ideua pikërishtë nga disa të përndjekur të rrebeluar dhe në fillim ata kishin dëmshpërblimin dhe hapjen e dosjeve, por trinomi i përbashkët, PS-FRD-AK kërkonin akses të thellë politikë përtej kërkesave të tyre, por martir të rinjë për të rrëzuar Berishën, pra përdorën vujtjen e tyre për një kolltuk për vetë.

Përfaqsues të Ligës së Djathtë, ishin për një përpjekje të të përndjekurve për dëmshpërblimin dhe hapjen e dosjeve të sigurimi të shtetit, madje me ato pak lekë blenë dhe telin “gabion” të burgut si shenjë proteste, por kurrë nuk thanë që në jemi parti politike por të përndjekur, madje kishte një planë për të hyrë në grevë dhe Kryetari i shoqatës Adem Allci me mbështetës dhe drejtuesi i Ligës së Djathtë, por si gjithmon ka planëprishës
Postgreva tregojmë më së miri sesi u përdorën të përndjekuri dhe në c’farsë “stelesh” u pozicionuan dhe se është përpjekja me e turpshme politike që këta subjekte flasin në emër të tyre.
Rama, nuk ka aspak turp kur fletë për të përndjekuri sepse është pikërishtë partia e tij dhe vetë familjarët e tij që kanë ushtruar gjenocid ndaj të përndjekurve.
Nuk e dimë a ka vrarë më dorë të vetë Spiro Koleka, por që ka qenë ideatori i persekucioneve dhe me firmë të tij janë interrnuar burgosur e pushkatuar qindra shqiptarë të pafajshëm.
Nuk e dimë nëse i ati i tij ishte vet dora që vari poetin, por dimë mirë që ka qenë nga njerëzit më të afërt të byrosë e sigurimit që ka bërë kërrdine në boten intelektuale.
Nuk duam të paragjykojmë Ramën, por dimë që deri më tani nuk ka një ndjesë publike për krimet që ka bërë diktatura dhe partia e tij, që mbronë me forcë figurën e Enverit dhe të Memetit dhe trashigimtarët e tyre dhe më keq akoma është përgjegjësi kryesorë për rrëzimin e ligjit të lustracionit.
Topi, në rolin e Presidenti bëri aleancë me Ramën për të sabotuar ligjin e lustracionit, pikërisht se kishtë planifikuar një trio për të rrëzuar Berishën dhe pa pikë turpi flet në emër të të përndjekurve, bashkë me një nga ata të forumit për demokraci dhe padyshim është porosi e socialistve, që në burg njihet si njeri që i binte “lodrës” së tij e për qef të vet dhe në dëm të të përndjekurve.
Nuk mund të thuash të njëjtën gjë për AK, pasi ai merrë doza bashkëpunimi si nënkryetarë i Topit dhe nota përlyerje në këtë skenë thjeshtë se mori disa nga grevistët dhe vetë organizatorin që u conte qullë në ditët e para disa shokve, biznesmen dhe i mbështetur nga Partia Demokratike.
Ky është skenari që ka ideuar “këshilli i ndrikullave” për të cuar kashtë kunmarës, në radhë të parë për të sjellë imazhin se do rrëzojmë të djathtë dhe më pas për t’i ndarë të përndjekurit si kashta e kumarës.
Por realiteti i të përndjekurve në tërsi nuk është ky dhe qëndronë krejtë e kundërta përsa i përket të përndjekurve në të gjithë Shqipërinë.
Nuk janë më shumë se dhjetë apo pesëmdhjetë vetë që kanë përcarë të përndjekurit sepse kanë paturur mundësinë të administrojnë ato të mira që qeveritë kanë dhënë për to dhe fatkeqësisht dhe ato janë shpërdoruar dhe vjedhur, madje ka patur dhe raste krë u është shitur statusi dhe të birëve të kriminelve apo vetë përsekutorve.
Grupimi i “Ligës së Djathtë” me disa shoqata, ndonse nuk ka një definicionë zyrtarë për aleancat, ajo ka në programin e saj në mënyrë definitive që nuk bënë kualicjon me të majtën dhe konkretisht me ata që vazhdojnë t’i përdorin të përndjekurit si kolazh.
Eshtë e vështirë që një i përndjekur të votojë për persekutorët e tij, madje dhe ata që kanë zgjedhur të majtën si aleat është ceshtje pragmatizmi se as vetë nuk votojnë për ta.
Liga e Djathtë ka në misionin e saj bashkimin e të djathtës dhe deri në finalizimin e këtij misioni ajo do të gjejë si përkrahës vetë të djathtën dhe të përndjekurit e ndershm, shumica janë ata më të heshturit, pa punë në vendet e interrnimi, por me dinjitet dhe kurrë nuk do të votojnë për të sjellë në pushtet pikërisht ata që i përsekutuan.

Ky është skenari i fundit që përgaditë ish- partia e diktatorit dhe satelitët e saj, por do të provojë se vepruan gabim pasi kanë nevojë dhe shumë vite të rrinë në opozitë, derirsa të arrinë të rinovohen dhe e majta të marrë një dimension të ri në politikë.
Jo vetëm tre ligjet, por bashkë me bojkodin që i bëri Rama ligjit të lustraconit, bëhën katër ligje që do ta lënë në opozitë, madje dhe nëse pas ardhjes së Komisionerit Fyle, Rama do të pranojë t’i votojë sërisht ai është në opozitë, pa kërkuar ndjesë për krimet dhe pa votuar ligjin e Lustracionit që maxhoranca e ka në axhendë në pranëverë.

Të përndjekurit janë shumë, madje rrethi i tyre i përndjekjes përbën gati gjysmën e Shqipërisë dhe janë realishtë furnizuesit kryesor me vota të të djathtës dhe binari kryesorë i demokracisë.
Trijo e ndrikullave edhe kësaj radhe kanë dështuar në intrigën e tyre për të ardhe në pushtet me të përndjekur.
Nga Ilir Vata

Qeveria parelektorale, kushë do bie? Ruli, Imami apo Noka?!:

Qeveria parelektorale, kushë do bie? Ruli, Imami apo Noka?!

Të përndjekurit do të përcaktojnë fituesin në qershorë, pavarësisht nihilizmit, Liga e Djathtë do të di të orjentojë votat e të martirizuarve, të zhgënjyerve, të të papaunve, të atyre qe nuk morën pronat, tapitë nga legalizimet, të drejtat e tyre të premtura, që për vite na zhgënjyen. Urrejtaja ndaj të përndjekurve do ju kthehet në bumerang humbsve të ardhshëm.Ky është fillimi i të djathtës reale.
Bilanci i kabineti të qeverisë lë për të dëshiruar dhe në grupin parlamentarë dhe në mbledhjen e qeverisë është lenë të nënkuptohet që qeveria Berisha do të njoh një formatim të ri për arsye të rezultateve dhe bilenceve që qeveria ka konstatuar.
Përvec preferencave, Berisha ka lëshuer kritika ndaj antarëve të qeverisë dhe është lënë të nënkuptohet se tri digasteret kryesorë, buqësia, mbrojtja dhe rendi kanë problemetika pa përjashtuar dhe ministri nga aleatët që ndonse ka patur arritje, problematika kanë qenë të mëdha.
Në sfondin e ministrive të LSI-së, problematika ka pa fundë por konsiderohet si një derë e mbullur deri në një shikim të ri të mardhënjeve politike dhe paaftësia egzekutive e Berishës bënë që njerëzit e Mëtës të kënë dorë të lirë.
Përsa i përket Ministrisë së Buqësisë është sektori që lë për të dëshiruar, aktualisht është një ministrit ineficente dhe pa vlerë, pasi buqësia zhvillohet me atribute vullnetare si në mesjet dhe ky dikarster nuk ka as një llojë aksesi në këtë sektor, madje investohen miljarda lekë për këtë ministri për të kënaqur thjeshtë oreksin e një klani apo të një individi plotësisht nihilist, pa konture politike, pa benefica elektorale dhe pa më të vetmin kontributë për buqësine, zere se nuk egziston.


Ministria e mbrojtjes drejtohet nga ish gjenerali rrebel i 1997, që Berisha e futi në qeverisje jo vetëm thjeshtë si kundërshti me socialistët, por dikurë na kishte patur lidhje me palët që Berisha si kishte patur aleat, madje Bashkim Gazidede kishte projektuar izolimin e Imamit si njeriu që punoi me ekstremizmin grek për të izoluar Shqipërin apo venë atë përballë provokimeve meskine të intrigave të vjetra.
Imami i akuzuar sot për trafik armësh, apo për shitje të informacionit në Ruri, mbetet ministri fantazëm në qe cdo ditë kordinon aleancat për të rrëzuar Berishën dhe pret momentin që Lideri i maxhorancës të ndërmarr hapa kundër tij.

Ministri i mbrojtjes, z. Noka është ndër të besueri e organizimit të PD-së, por që nga opinjoni njihet si njeri pa integritet, servil dhe i pa besuesh madje dhe shokët e tij i ka denigruar ardhur ne PD në kohën e Topit, por që bëri karjerë me servilizëm dhe përkushtim.

Në fshatin e tij janë vrarë pesë burra nga regjimi komunist por që i afërmi i tij ka qenë egzekutori, mbetet një djalë me përkushtim dhe pasion por që është ministër jo në fushën e tij dhe me të, Berisha nuk është fitues në zgjedhje, ndonse është një nga të përkushtuarit.

Faktet kohët e fundit kanë treguar se është një ndër ministrat që për fatë të keq nuk kapi rezultate pozitive dhe ai që mund ta zëvendësojë është Olldashi me përvojë e karizëm edhe si drejtues edhe si ministër, që për nga statistikat mbetet më lartë nga të gjithë drejtuesit e rendit.
Krimi është rritue dhe bilancet për kohën kohore janë të frikshme, thjeshtë se ka paaftësi dhe mjaftonë të përmendim vetëm rasti e grevës së urisë së të përndjekurve dhe paaftësia u duk përtej të imagjinueshmes.
Kishim një grevë urie nga të përndjekurit në fillim si një inisjative legjitime dhe më vonë si një mjet për të rrezuar Berishën e financuar nga Rama dhe Topi, madje hienat nuk nguruan të shtrinë duart.
Ministria e rendit dështoi në radhë të parë se ka një greve urie të përdorej përtej korrnizave ligjore, pa izolim konformë ligjit dhe me indiferencë dhe kjo gjë bëri që situata të dilte jashtë kontrollit, derisa në vëmendje rikthehet pjesa e vleshme e të përndjekurve, Adem Allci dhe përfaqsia e Ligës së Djathtë, që jo për interest e qeverisë por për interest të të përndjekurve treguan faktin se të përndjekurit nuk duhen të përdorën politikisht.
Kjo bëri që greva të marrë një senc tjetër dhe nga burime të besueshme atributet i shkuan Nokës. Kjo s’është e vertet, ata të përndjekur nuk favorizoni shtresën tonë dhe qeveria berisha nuk ka bërrë më të mirën por ka bërë për ta atë që duhet të bënte një qeverisje demokratike.
Përfaqsuesit e të përndjekurve nuk kanë kërkuar asgjë madje dhe në përpjekjet e tyre për të patur mardhjenje krejtë ligjore e benefica si studimi për të përndjekurit pas greves kanë gjetur dyer të mbyllura, madje indiferente e të pa precedent.
Maxhoranca më këta ministra është në opozitë për të mos thënë sjelljet indiferente e përcmuese me të përndjekurit e kryesisht me përfaqsuesit e Ligës së Djathtë që aktualishtë është grupimi më i gjerë që mbase do të përcaktojë fatin e zgjedhjeve.
Transheja ku ka hypur Berisha me mashtrimin e këtyre ministrave nuk i bënë të përndjeklurit kundër tij por u lenë shteg të numurojnë padrejtësite qeverisëse dhe indiferencën shtetrore, mbase dhe një pozicionim politikë kundër tyre, kundër padrejtësive, indiferencës dhe talljes me të përndjekurit.
Aktualish Berisha nuk jeton me realitetin, pasi furnizuesit më të mëdhej me vota, administrata e tij i trajtonë si barbonë e jo si përcaktues. Është kollaj të bëhesh ministër po në demokraci buzët të pudhin në bregun e lanës vetëm me një votë.
Liga e Djathtë, indiferizmin administrativë të qeverisë e she që një fillim të ri për të manda të ardhmen. E c’farë mund të humb një i përndjekur që nuk ka gjetur varrin e babajt, gjyshit apo të vëllait që për tetë vite qeverisje nuk ka nje punë, nuk ka të legalizuar stren, apo nuk ka një vend ku të fle.
Sigurishtë ka votën dhe këtë do ta mendoj me slloganin tobë “Një votë e mencur, gjyq për padrejtësinë”
Liga e Djathtë, të përndjekurit dhe partitë aleatë nuk do të lejojnë administratën qeverisëse të përbaltë interesat e tyre me mashtrime apo me shpresen e dy instituteve fantazem të tipit komunist dhe fatkeqsishtë në këto institute ka më shumë se një zetë spiunë të sigurimit të shtetit.
Fataliteti i spiunve, servilve dhe mashtruesve do të vijë në ditën e gjykimit tonë por mendojmë se Berisha do të marrë masa për të rishikuar pozicionet qeverese, pasi e meriton të jetë pjesë e garës për fitore.
Edhe në 1996, kur shteti ishte më i fortë se kurrë ra pikërishtë nga këta llojë përfituesish të ulët që përnjëherë gjetën stre të “armiku” në të njëjtat kushte është berisha dhe në viti 22, të demokracisë.
Ne të përndjekurit jemi për ndryshim dhe duhet filluar ky që në qevrisje, si një barrjer e madhe kundër nekomunizmit.
Nga Ilir Vata

41.339177
19.752967