Cpo ndodhë më dosjet në Shqipëri?

Politika jashtë  axhendës dhe koherencës, ligjin e lustracionit

Cpo ndodhë  më  dosjet në  Shqipëri?

Si anjë  vënd tjetër në  Europë  dhe ish-vendet komuniste, Shqipëria kalojë  një  gjendje izolimi, persekucioni dhe një  traum të  vetet  shoqërore, gjatë  kohës së  diktaturës. Për vetizolimi, varfërisë , persekucionit, burgjeve dhe kampeve të  interrnimit më  e tmerrshmja ishte përndjekja, frika e saj ndaj rretit të  krijuar rreth armiqve të  pushtetit, që  guxuan të  mendonin ndryshe, apo tentoni t’i shpëtonin vuajtjeve në përmjet arratisjes, që  diktatura këto akte i radhiti, si krime kunder shtetit dhe shënoi një  bilanc rrenqethesh krimesh.

Por kjo e shkuar po i mundonë  sërisht shqiptarët,  pasi politikanë të  partive parlamentare, e jo parlamentare janë  të  lidhur drejtperdrejt, apo nga të  afërmit e tyre jo vetëm me të  shkuarën, por me krime e saj.

Kjo është  arsyeja kryesore, që  politika në  tërë si i anashkalon  dosjet e Sigurimit të  Shtetit dhe nxjerrë  jashtë  axhendës dhe koherencës, ligjin e lustracionit.

Shoqëria shqiptare nuk ë shtë  e lodhur madje plotë  energji, kërkon  me cdo kusht  ndryshimin, integrimin në  BE. Shqiptarët kanë  energji ku capërlohen në  punët e tyre të  përditshme në  fshat  në  kushtë  flagrante mbijetese dhe prodhimet e tyre nuk kanë  një  treg.

Coprlohen në  garë  me kohën për shkollimin e fëmijvë të  tyre dhe madje bëjnë  të  pamundurën, duke shitur cdo gjë  dhe madje dhe lopën, burimin e të  mirave dhe shteti nuk i ofronë  privilegjet ligjore.

Edhe fshatari më  i thjeshtë  investon për fëmijnë  e tij dhe për llogjikë  dhe për komunitetin dhe shoqërinë , madje përtej të  imagjinueshmes. Shqiptarët më  durim bejnë  biznes, ndonse durojnë  padrejtë, si konkurenca e pandershme, pushtetit i pakufizuar i monopoleve, apo oligarpoleve dhe me e keqja gjobvënë si e padrejt, por përsëri ata kanë  mbijetuar.

Shqiptarët janë  të  durua kur padrejtësia u zë  frymën dhe enden në  gjykata me vite të  tëra për të  kërkuar drejtë, si dhe ata të  duruar e me besim te ligji vazhdojnë  të  presin, por gjejnë  padrejtësi, për vetw  faktin se në  Shqipëri  vazhdonë  të  mbizotërojë  anarshia ligjore e moszbatimit të  ligjit.

Enden, e sërisht vazhdojnë  të  rendin në  të  drejtat e tyre, por një  grup i vogël njerëzish kan kapur pushtetin dhe vetë  politikën, duke bërë  se ky krup që  vijnë  nga e kaluara jo e largët e diktaturës, po ia ndryshojnë  dhe vetë  formën shtetit nga demokraci e  përfaqsuar në  pushtet të  komunduar, nihilist e pa formë .

Qindra të  rinjë  në  garë  me kohën, të  shkolluar brenda dhe jashtë  venden të  papunë  dhe fatkeqsishtë  të  rinjtë  dhe vetë  truri po largohet për tu punuar gjetkë  nga një  kontinent në  tjetërin dhe duke lënë  shtëpitë  e tyre vetëm me prindrit, tashmë  të  mplakur. 

Kjo ka bërë  se shumica e zonave rurale të  braktisen, duke i shëndërruar ato në  teritore të  pabanura.

Mbingarkesa sociale ka sjellë  një  mori problemesh në  qytetet kryesore të  vendit, ku sundon papunësia, informaliteti i pronave të  investura dhe shteti është  sehixhi dhe legalizimet janë  në  stanacion të  plotë  dhe kjo agjensi nuk është  në  gjendje që  qytetarit t’ia bëjë  pronën aktive për ta futur si kapital në  treg, apo për ta lë në  kolateral për investime.

Problematika të  tilla sociale vazhdojnë  të  thellojnë  plagë  për vetë  faktin se politika shqiptarë  është  në  stanacion ideshë  e zhvillimi dhe për llogjikë  pushtetet që  prodhojnë  këta politika janë  të  prirura të  riciklohen brenda vorbullit të  së  shkuarës diktatorjalle dhe janë  shterp pa kurfarr ideshë .

Dëlirja e shoqërisë  në  radhë  të  parë  nga mëkatet e së  shkuarës do të  ishte një  hap i madhë  për të  patur një  shoqëri të  hapur e pa kompleksë . E më  e rë ndësishmja, miratimi i ligjit të  lustracionit do të  nxirrtë  nga politika politikanë të  lodhur dhe të  mpleksur me të  kaluarën, për t;i lënë  vendi një  klase të  re politike.

Dëlirja e administratës publike nga bashkë puntorë t e sigurimit të  shtetit, sic edhe e kanë  zgjidhur mjaftë  mirë  vende të  tjera ish-komuniste, madje ka patur vende si Bullgaria që  kanë  vendosur cakun që  të  mësuesi, që  nuk duhet të  jetë  ish- bashkepuntorë , apo sic edhe e kemi cituar mekatarë .

Sistemi i drejtësisë  sotë  vuan nga “kanceri zi” dhe “kanceri i bardhë ” që  është  korrupsioni dhe mëkatet që  kanë  kryer në  kohë n e diktaturës shumica e gjyqtarve dhe prokurorve dhe sot janë  zot të  sistemit të  drejtë sisë .

Nëse ky sitem drejtë sie nuk dëliret nga ish- prokurorët, hetuesit, torturuesit e diktaturës, drejtësia do të  lënkojë  nga padrejtësia. Atikorrupsioni i kancerit të  bardhe ka mjaftë  praktika të  BE-s që  munë  ta shë rojnë , por politikanë  janë  gangrena e stanacionit të  vërtetë  të  Shqipërisë .

Themra e akilitë shtë  transparenca më  të  kaluarën komuniste, spse pa një  trasparencë  të  tillë  fëmijët tanë  do të  vazhdojnë  të  mësojnë  hitorinë  e tjetërsuar nga diktatura, shqiptarë t do të  udhëhiqen nga mediokrit, mëkatarët, përsekutorët dhe politikan të  lodhur dhe madje dhe injorant.

Kucedra që  po vret të  ardhmen e shqiptarve është  vetë  transparenca me ligjin e lustracionit, pasi edhe në  zgjedhjet e 2013, pritet që  politikanët tanë  pa dallim ngjyre të  mos kenë  kaluar transparence, itegritetin moral, pra do të  kemi sërisht në  parlament një  tufë  idjotësh dhe madje dhe përsekutorsh, që  do të  vazhdojnë  të  na mbajnë  në  stanacionë  politikë , pa rrotacion, pa garë , pabarazi para ligjit, por të  sunduar pikërishtë  nga pakë  njerë zish.

Shqipëria është  i vetmi vend ish- komunist, që  për vite me radhe, ceshtjen e dosjeve e ka trajtuar për shou dhe në  të  gjitha rastet ka qenë  politika që  e ka sabotuar për vetë  faktin e inkriminimit të  saj.

Kjo gjendje traumatike apo postraumatike nga diktatura duhet të  ndryshojë  dhe shqiptarë t e kë rkojnë  kë të , ndonse nuk hezitojnë  që  dhe kë të  mandat të  ri të  na lë në  në  vorbullin e riciklimit me të  kaluarë n. Paradoksi nuk ka të  sosur, kur vende të  tjera ish komunistë  e kanë  mbyllë  kë të  cikë l me të  kaluarë n diktatorjale politikanë t shqiptarë  po hedhin në  treg mendici pë r djegjen e dosjeve të  bashkë puntorve të  Sigurimit të  Shteti, pë r të  na garantuar një  tranzicion pa fund. Postrauma komuniste duhet të  marrë  fundë  pasi ende kë mi një  forcë  politike në  Shqipri që  mendonë  një soi si diktatori dhe në  zgjedhjet e që rshorit po pë rpiqet të  rifusë  në  lojë  brevi e tretë  të  diktaturë s dhe kjo ë shtë  një  fatkeqsi, prandaj shqiptarë t jo vetë m duna transparenc me të  kaluarë  por dhe një  divorc me të .

Nga Ilir Vata